Είναι φανερό ότι δεν αρκεί να αλλάξει το οικονομικό κλίμα και η ατμόσφαιρα στη χώρα. Πρέπει να αλλάξει και το περιβάλλον της καταστροφολογίας που έχει διαμορφωθεί για την Ελλάδα εσωτερικά και διεθνώς. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε μία συνεχή αμφισβήτηση για το αν η Ελλάδα θα τα καταφέρει να μην οδηγηθεί στη χρεοκοπία και αν θα παραμείνει πράγματι στην Ευρωζώνη. Αυτή η διαρκής εκκρεμότητα, η οποία ενθαρρύνεται από πολύ συγκεκριμένους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους, εντός και εκτός συνόρων, εξανεμίζει τις προσπάθειες του ελληνικού λαού, τις προσπάθειες της χώρας μας και λειτουργεί αρνητικά για άλλες χώρες, που την περίοδο αυτή βρίσκονται στην εστία της πανευρωπαϊκής κρίσης. Για την Ελλάδα, είναι πάρα πολύ κρίσιμο το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων, των διαρθρωτικών αλλαγών που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητά της, την απομακρύνουν από τις ανατολίτικες συνήθειες της που την έφεραν στο χείλος του γκρεμού και την κάνουν ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Είναι επίσης πολύ κρίσιμο να προχωρήσουν τα προγράμματα των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου, ως αναπτυξιακά προγράμματα. Δεν αρκούν όμως αυτά. Πρέπει να υπάρξει κατανόηση στην Ευρώπη για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Aν υπάρχουν κάποιοι θεσμικοί παράγοντες που πιστεύουν ότι πρέπει να θυσιαστεί η Ελλάδα ως Ιφιγένεια για να πνεύσει μετά ούριος άνεμος στα πανιά της Ευρωζώνης, κάνουν πάρα πολύ μεγάλο λάθος. Γιατί η θυσία της Ιφιγένειας θα αποδειχθεί αυτοκτονία της Ευρωζώνης, αφού τα πράγματα της Ένωσης δεν είναι τόσο απλά. Αυτά απορρέουν από την κοινή εμπειρία και την κοινή λογική, απορρέουν από την πολιτική ανάλυση της κατάστασης που διαμορφώνεται διεθνώς και είναι η γραμμή της Κυβέρνησης. Είναι η συμφωνία και η προγραμματική σύγκλιση των τριών κομμάτων που μετέχουν στην Κυβέρνηση και τη στηρίζουν. Όμως, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση στη χώρα. Υπάρχει και η Αντιπολίτευση, κυρίως η Αξιωματική, που δυστυχώς ποντάρει στην καταστροφή και το αδιέξοδο. Με όπλα την άρνηση, την αντιλογία και τον μηδενισμό , καλλιεργεί την ηττοπάθεια και αναμένει την αποτυχία για να δικαιωθεί. Με λίγα λόγια, η Αντιπολίτευση, έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης στην εθνική προσπάθεια. Έχει τη δική της εντολή από τον ελληνικό λαό. Κι ένα συντριπτικά μεγάλο μέρος των πολιτών που προτίμησαν εκλογικά κόμματα της σημερινής Αντιπολίτευσης, θέλουν την Ελλάδα με ασφάλεια μέσα στο ευρώ. Κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει και να παρερμηνεύσει τη βούληση και την εντολή των πολιτών. Άρα, και η Αντιπολίτευση έχει την υποχρέωση, πρώτον, να βοηθήσει και, δεύτερον, να συμβάλλει στην κινητοποίηση όλων των εθνικών παραγωγικών δυνάμεων, προκειμένου να ξεπεραστεί οριστικά η κρίση.