Πολύ μελάνι έχει χυθεί τον τελευταίο καιρό για το αν η οικονομική κρίση είναι υπεύθυνη για την αύξηση των αυτοκτονιών στη χώρα μας. Από την μια μεριά βρίσκονται οι υποστηρικτές της άποψης ότι η οικονομική κρίση είναι υπεύθυνη για την αύξηση αυτή, από την άλλη μεριά συναντάμε εκείνους που ενστερνίζονται την άποψη ότι η οικονομική ανέχεια όχι μόνο δεν είναι υπεύθυνη για την αυτοκτονικότητα, αλλά παράλληλα οι αυτοκτονίες δεν έχουν αυξηθεί, όμως τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια φαινόμενα σαν αυτά, απλά γιατί "πουλάνε". Τελικά τι ισχύει και τι όχι;
Η αυτοκτονία είναι η πράξη κατά την οποία ένα άτομο εσκεμμένα δίνει τέλος στην ζωή του. Αποτελεί ένα περίπλοκο και σύνθετο βιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Οι αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν στην αυτοκτονία είναι πολλαπλές και πολυδιάστατες. Η αυτοκτονία ωστόσο, είναι συνήθως αποτέλεσμα ψυχικών διαταραχών, καθώς περισσότεροι από το 90% των ανθρώπων που αυτοκτονούν έχουν κάποια ψυχική διαταραχή. Περίπου το 50% των ανθρώπων που επιχειρούν να αυτοκτονήσουν πάσχουν από κατάθλιψη. Η κατάθλιψη αποτελεί μια από τις σοβαρότερες ασθένειες των τελευταίων ετών. Υπολογίζεται ότι περίπου 550.000 άνθρωποι στη χώρα μας υποφέρουν απ' αυτή τη νόσο.
Η ψυχική υγεία επηρεάζεται άμεσα από την οικονομική κρίση. Οι τηλεφωνικές γραμμές στήριξης καταγράφουν αυξημένο αριθμό κλήσεων για ψυχολογικά προβλήματα σχετιζόμενα με την υπάρχουσα κατάσταση στη χώρα μας. Είναι σίγουρο ότι σε καταστάσεις οικονομικής κρίσης, τόσο η ανεργία, όσο και η ανασφάλεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός αυξάνονται. Η εργασιακή ασφάλεια ευνοεί την υγεία, την ευημερία και την εργασιακή ικανοποίηση, ενώ η ανεργία, η ανασφάλεια εντείνουν το άγχος και αυξάνουν τον κίνδυνο σωματικών και ψυχικών ασθενειών. Η ζωή και η προσωπικότητα του σύγχρονου ανθρώπου είναι δομημένες πάνω στην εργασία και την οικονομική του επιφάνεια. Τι γίνεται, λοιπόν, στην περίπτωση που η εργασία χάνεται και η οικονομική επιφάνεια καταρρέει; Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι η απώλεια της εργασίας αυξάνει τον κίνδυνο ψυχιατρικών διαταραχών. Πολλές μελέτες συγκλίνουν στην παραδοχή μίας ισχυρής συνάφειας ανάμεσα στην ανεργία και στην αύξηση της κατάθλιψης. Από ιστορικές και φιλολογικές καταγραφές προκύπτει ότι η απώλεια του κύρους και η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου αποτελούν σταθερά στο χρόνο δύο σημαντικές καταστάσεις που συνδέονται με την αυτοκτονικότητα. Αραγε η περίοδος της οικονομικής κρίσης που διανύουμε μπορεί να συνδεθεί με την αυτοκτονικότητα; Τα συμπεράσματα δικά σας...
Κατερίνα Παπαδοπούλου
Ψυχολόγος
