Τρίτη, 06 Ιανουαρίου 2015 12:11

Μετανάστες... το άλλοθι των αστικών κοινωνιών

Γράφτηκε από την
Μετανάστες... το άλλοθι των αστικών κοινωνιών

Του δημοσιογράφου Βαγγέλη Πάλλα

 

Η δημόσια συζήτηση για τους μετα­νάστες γίνεται με όρους βιολογικού καθαρισμού, με όρους πολεμικούς, ακόμη και με όρους ναζιστικούς. Μιλάνε για κάθαρση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, μιλάνε για μο­λυσματικές ασθένειες, μιλάνε για επαναπροώθηση, μιλάνε για μηδε­νική ανοχή (αυτό το τελευταίο το είπε ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου), μιλάνε για ζωτικό χώρο, μι­λάνε ακόμη και για στρατόπεδα συ­γκέντρωσης.

Εκείνο που δεν λέει κανείς είναι ότι οι λαθρομετανάστες, όπως τους αποκαλούν, δεν είναι καν μετανάστες, εί­ναι πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν έρθει στην Ευρώπη για να σωθούν μετα­ξύ άλλων και από τους βομβαρδι­σμούς στους οποίους συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι. Δεν λένε ότι, αν οι άνθρωποι αυτοί επαναπροωθηθούν στις πατρίδες τους, θα πεθάνουν, όπως δεν λένε και ότι οι περιοχές που υποτίθεται ότι έχουν υποβαθμιστεί από την παρουσία των μεταναστών ήταν υποβαθμισμένες και εγκαταλελειμμένες πολύ πριν εμφανιστούν οι φτωχοδιάβολοι.

Δεκαπέντε χρόνια πριν ο τρόμος και ο φόβος ήταν οι Αλβανοί που μας έκλεβαν, μας σκότωναν, μας βίαζαν, σύμφωνα πάντοτε με την τρομολαγνεία των καναλιών. Οι Αλ­βανοί ωστόσο, παρά τις επιθέσεις που δέχτηκαν, εντάχθηκαν, όπως και μετανάστες άλλων εθνοτήτων, στην κοινωνία, δούλεψαν, πρόκο­ψαν, βοήθησαν να αναζωογονηθεί η οικονομία και πλέον κανείς δεν τους βλέπει σαν φόβητρα. Μήπως αυτή είναι η λύση και για τους πρό­σφυγες που καταφτάνουν από την Ασία και την Αφρική;

Ο αιώνας μας χαρακτηρίζεται από πολλές αλλαγές, τόσο κοινοτικές όσο και ατομικές. Μια τέτοια σημαντική αλλαγή είναι το φαινόμενο των μεταναστών και των προσφύγων, που παρατηρείται σε πολλές χώρες του κόσμου, αλλά και στην πατρίδα μας.

Η πρώτη αντίδρασή μας σε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο οδηγείται από το συναίσθημα και διακρίνεται από μια στάση αλληλεγγύης για αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υιοθετούμε κάποιες συμπεριφορές, με τις οποίες αντιδρούμε θετικά σε θέματα ξένων, προσφύγων ή παλιννοστούντων.

Δυστυχώς όμως αυτές οι συμπεριφορές αλλάζουν, όταν οι «άλλοι» γίνουν πολλοί γιατί τότε επικρατεί ο φόβος. Φοβόμαστε το ξένο, το διαφορετικό και έτσι η αλληλεγγύη μετατρέπεται σε δυσπιστία. Νομίζουμε πως απειλούνται τα αγαθά που απολαμβάνουμε, όπως η ελευθερία μας, η αξιοπρέπεια μας, η ευημερία μας, η εθνική μας ταυτότητα, ή η ίδια μας η ζωή.

Η αντίδρασή μας επηρεάζεται σημαντικά και από διάφορες πληροφορίες που παίρνουμε από πηγές, τις οποίες θεωρούμε έγκυρες. Δηλαδή, από επιστημονικές δημοσιεύσεις, από το σχολείο, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τις υπεύθυνες αρχές κ.λπ.

Αν οι πληροφορίες μας ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τότε η συμπεριφορά μας είναι σωστή. Αν όμως οι πληροφορίες μας είναι λανθασμένες, τότε κάνουμε λανθασμένες εκτιμήσεις και ανεπίτρεπτες γενικεύσεις, οι οποίες μας οδηγούν σε άδικη συμπεριφορά.

Πρέπει να θυμόμαστε πως η αυξημένη εγκληματικότητα οφείλεται και στο γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός μεταναστών και προσφύγων, διατηρείται σε καθεστώς παρανομίας. Τότε, οργανώνουν συμμορίες, που δρουν εναντίον των δικών τους ανθρώπων και ύστερα σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας.

Παρατηρείται ένας φαύλος κύκλος:τα πρώτα θύματα της εγκληματι­κό­τη­τας - οι φτωχοί μετανάστες και οι πρόσφυγες - μετατρέπονται σε θύτες, αντιμετωπίζουν διωγμούς και οδηγούνται στο περιθώριο της κοινωνίας ή στην παρανομία. Με αυτό τον τρόπο ευνοείται και αναπτύσσεται το οργανωμένο έγκλημα, και πιστεύουμε ότι είναι αποτέλεσμα της παρουσίας πολλών ξένων στη χώρα.

Δεν συνειδητοποιούμε δηλαδή πως οι ύποπτοι μετανάστες και οι άξιοι μετανάστες συχνά είναι τα ίδια πρόσωπα,  με την ίδια πάντα συμπεριφορά. Αλλά αυτοί που διαφέρουν τη μια ή την άλλη φορά,  είμαστε εμείς. Με λίγα λόγια προκαλείται  ένα βραχυκύκλωμα στο νου μας, που εξαιτίας του φόβου μας, κατακαίει την ψυχή μας και σιγά σιγά χάνουμε αυτό που μας κάνει ανθρώπους.

 

«Αυτοί που πέθαναν είναι δικοί μας

Αυτοί που μας ξέχασαν είναι ξένοι…»

Πίτσα Γαλάζη – Κύπρος


NEWSLETTER