Η υπόθεση είναι πολύ παλιά, ανάγεται στην εποχή του αείμνηστου Κ. Κουτουμάνου καθώς προβλεπόταν στη μελέτη Αραβαντινού, φυσικά με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Οπως επίσης και από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της δεκαετίας του 1980, το οποίο επίσης προέβλεπε περισσότερο ήπια παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον. Λύσεις περισσότερο συμβατές με τη λογική αυτών των προβλέψεων απορρίφθηκαν και προκρίθηκε η κατασκευή ενός δρόμου – σωλήνα με κόστος πρωτοφανές για τα δεδομένα των αυτοκινητόδρομων, με σοβαρή αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος και με τη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων, ορισμένα από τα οποία είναι και υπό ανίχνευση μετά τις τελευταίες πλημμύρες (οι επισημάνσεις που έγιναν εγκαίρως πήγαν στο καλάθι των αχρήστων, με τα γνωστά αποτελέσματα). Τώρα θα μου πείτε “απίδια φαγωμένα κάτσε μέτρα τις ουρές τους”, αλλά οι υπενθυμίσεις είναι αναγκαίες, καθώς οι παράγοντες διαφόρων επιπέδων κλείνοντας τα μάτια σε όλα αυτά βλέπουν το “έργο του αιώνα”, αποσιωπώντας τα προβλήματα συνωστιζόμενοι για τη... δόξα. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κάποια μελέτη κόστους – οφέλους που θα δικαιολογούσε μια τέτοια ευρωβόρα παρέμβαση. Πολύ περισσότερο όταν, ενώ το κόστος είναι μετρημένο και γνωστό, το όφελος είναι απλώς προσδοκώμενο και δεν έχουν διερευνηθεί όλες οι παράμετροι. Η παράκαμψη της πόλης αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό της κίνησης εισόδου – εξόδου από την πόλη, η κατανομή από διάφορες κατευθύνσεις, ακόμη και αν αυτή γίνει ιδανικά, οδηγεί και πάλι τα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης, τα νέα κυκλοφοριακά ζητήματα είναι υπό διερεύνηση. Και μένει φυσικά να δούμε αν και πότε θα τοποθετηθούν πλευρικά διόδια, στοιχείο που ενδεχομένως επηρεάσει σημαντικά τις λειτουργίες και του περιφερειακού αλλά και της πόλης. Ακόμη και αν το κόστος είναι μικρό για μια διέλευση, πολλοί πηγαινοέρχονται καθημερινά και η ψυχολογία του νέου χαρατσιού παίζει το δικό της ρόλο.

Επειδή πολλές φορές οι ισχυρισμοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, θα πρέπει στην προβληματική να ξεκαθαρίσουμε ότι ο περιφερειακός της Καλαμάτας σε καμία περίπτωση δεν έχει τη λειτουργία και τη σημασία άλλων, όπως για παράδειγμα αυτού της Πάτρας. Από τον οποίο περνούν χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινά με κατεύθυνση (από και προς) την Αθήνα και άλλες περιοχές της χώρας μέχρι και τη Βόρεια Ελλάδα. Και με εισόδους που οδηγούν σε διαφορετικούς προορισμούς λόγω του πληθυσμιακού μεγέθους, της εκτεταμένης δομημένης επιφάνειας και της διασποράς των δραστηριοτήτων. Εδώ όλο το κυκλοφοριακό μέγεθος παράκαμψης είναι η... Μάνη και το πραγματικό πρόβλημα που λύνει είναι ο... συνωστισμός στο Ασπρόχωμα όπου γίνεται πολύ συχνά της... τρελής το πανηγύρι. Ολη η υπόλοιπη κίνηση θα πέφτει και πάλι προς το κέντρο της πόλης - ακόμη και αν γίνεται από διαφορετικές κατευθύνσεις. Σημείο – κλειδί της λειτουργίας του περιφερειακού που θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο, είναι η Αρτέμιδος. Τυπικά γίνεται ο κύριος διάδρομος εισόδου στην πόλη και για μεγάλη απόσταση δεν έχει δυνατότητα κατανομής της κυκλοφορίας. Από την Αγιάννα μέχρι την 23ης Μαρτίου όσοι θέλουν να πάνε κάπου στην πόλη, θα συνωστίζονται μέχρι να φθάσουν κατ' αρχήν στα φανάρια του παλιού ΚΤΕΛ. Μόνον από το σημείο εκείνο μπορούν να κάνουν αριστερά πλησιάζοντας το κέντρο και τις βασικές λειτουργίες της πόλης. Αλλά και από εκεί και κάτω το κυκλοφοριακό έχει προσαρμοστεί στον κυκλοφοριακό φόρτο από την πλευρά κυρίως της Νέας Εισόδου. Ως εκ τούτου μέχρι να λειτουργήσει πλήρως ο περιφερειακός, το κυκλοφοριακό λογικά θα υποστεί ισχυρό σοκ καθώς είναι πολύ πιθανόν να μπλοκάρει η Αρτέμιδος, με αποτέλεσμα να πέσει πάλι η κυκλοφορία στην Αθηνών και να γίνεται πανζουρλισμός κάποιες ώρες της ημέρας.

Αλλά και όταν λειτουργήσει πλήρως ο περιφερειακός με την παράδοση του κόμβου στη Λακωνικής, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρξει αισθητή αποσυμφόρηση στην Αρτέμιδος μέσα από αυτό το δρόμο. Ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θα “πάρει” -λογικά πάντα και με την επιφύλαξη ότι η κυκλοφοριακή λογική είναι ζητούμενο- την κίνηση από την ανατολική πλευρά της Καλαμάτας και τη Μάνη, οπότε τις κρίσιμες ώρες θα έχει και αυτός το... συνωστισμό του. Αν συμβεί, το κέρδος θα είναι για τη Ναυαρίνου, της οποίας πλέον ο ρόλος στην υπερτοπική κυκλοφορία περιορίζεται σημαντικά, τουλάχιστον θεωρητικά. Με τις σημερινές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, όλοι οι κόμβοι οδηγούν στα... φανάρια της Αριστομένους. Πρόκειται για μια πρωτοφανή κυκλοφοριακή επιλογή, κόντρα στη διεθνώς κρατούσα πρακτική που προβλέπει τη λήψη μέτρων τα οποία θα εμποδίζουν ή θα δυσκολεύουν την είσοδο των αυτοκινήτων στο κέντρο. Με τις ρυθμίσεις που εφαρμόζονται, ωθούνται τα αυτοκίνητα να διέρχονται από το κέντρο ακόμη και όταν δεν είναι ο προορισμός τους, αλλά απλώς για να “χαζέψουν” οι οδηγοί. Περιφερειακός, Αρτέμιδος, Νέδοντος, Αριστομένους, Βασ. Γεωργίου και πάλι περιφερειακός. Εκείνοι που έχουν προορισμό το κέντρο, όπως προαναφέραμε, από διάφορες κατευθύνσεις θα σκάνε στα φανάρια της συμβολής Αριστομένους και Βασ.Γεωργίου/Φραντζή. Και από εκεί; Οπου βρουν νομίμως ή παρανόμως (συνηθέστερα), δρόμο ή πεζοδρόμιο για να καβαλήσουν. Ανατροπή στο κυκλοφοριακό αλλά καμία απολύτως πρόβλεψη για την αντιμετώπιση του προβλήματος της στάθμευσης που χειροτερεύει διαρκώς στο κέντρο της πόλης. Για πεζοδρομήσεις και ποιότητα ζωής σε αυτή την περιοχή δεν το συζητάμε. Η δημοτική αρχή αρνείται πεισματικά να κάνει την αρχή με το αυτονόητο, την πεζοδρόμηση του τμήματος της Αριστομένους από Νικηταρά/Κροντήρη μέχρι Βασ. Γεωργίου/Φραντζή. Αρνείται την ανάσα στο κέντρο και τους ανθρώπους του για λόγους καθαρά μικροπολιτικούς.

Και τα παράπλευρα της λειτουργίας του περιφερειακού: Αναφερθήκαμε ήδη στη Ναυαρίνου και τη σημαντική μείωση του ρόλου της στην υπερτοπική κίνηση. Πρόκειται για γεγονός το οποίο θα πρέπει να οδηγήσει σε αναθεωρήσεις της αντίληψης που διακατέχει τη δημοτική αρχή και η οποία παθαίνει κάτι σαν... αλλεργία με το θέμα των ριζικών κυκλοφοριακών αλλαγών στον παραλιακό δρόμο, όπου οι λύσεις δεν είναι μονοσήμαντες. Και φυσικά έχει παραπέμψει στις καλένδες το ζήτημα της διάνοιξης της Κρήτης, καθώς χωρίς... σχέδιο στην περιοχή, δρόμος δεν γίνεται. Χωρίς “ανατρεπτικές” λύσεις για την κυκλοφορία στο παραλιακό μέτωπο, τα χρήματα για όποιες αναπλάσεις εξαγγέλλουν οι δημοτικοί παράγοντες, θα πέσουν στο πηγάδι. Πάμε από την άλλη μεριά, στον περιμετρικό της Πλάκας, στην είσοδο του αυτοκινητόδρομου προς Καλαμάτα από τη γέφυρα της Λεΐκων. Εδώ τα χρήματα έχουν ήδη πέσει στο πηγάδι. Ολο αυτό το διάστημα το αδιαμόρφωτο τμήμα του χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη υλικών εκσκαφής τα οποία αποσύρονται. Αυτό το τμήμα φράζει το ρέμα που κατεβαίνει από ψηλά και είναι ένα από εκείνα που έπνιξαν το Φραγκοπήγαδο. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά (θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα) με την κακοποίηση που έχει υποστεί σε όλο του το μήκος. Η οποία και αποκαλύφθηκε διά γυμνού οφθαλμού σε όσους περνούν από εκεί ή έτυχε να το “περπατήσουν”. Το ερώτημα που τίθεται στους αρμοδίους του δήμου είναι απλό: Θεωρούν ότι μπορεί να λειτουργήσει ο δρόμος με μπαζωμένο το ρέμα; Και αν κάποια στιγμή τον ξηλώσει το νερό ή συμβούν ατυχήματα ή κατολισθήσεις εκεί που έχει κοπεί ο λόφος και κρέμεται πάνω από το δρόμο, ποιος θα έχει την ευθύνη; Για να μην πάμε βέβαια στο τμήμα του στη λαγκάδα (Βαγγ. Δράκου) που πνίγηκε με την πλημμύρα και έγινε αδιάβατο. Εχει προβληματιστεί η δημοτική αρχή αν τελικά ο περιμετρικός της Πλάκας στο επίμαχο τμήμα είναι ασφαλής κάτω από τις σημερινές συνθήκες ή θα πρέπει να γίνουν αλλαγές;

Ως υστερόγραφο: Εννοείται ότι η συμπεριφορά του περιφερειακού δρόμου στην πλημμύρα και τα προβλήματα που εντοπίστηκαν απαιτούν άμεσες λύσεις και όχι λεονταρισμούς στις δηλώσεις και τα χαρτιά μέχρι να πνιγούμε πάλι...