Πριν από λίγο καιρό στην "Ε" φιλοξενήθηκε ρεπορτάζ σχετικά με το συνεταιρισμό που δημιουργήθηκε προκειμένου να προωθήσει την υπόθεση παραγωγής μεταξιού και μεταξωτών στην Καλαμάτα. Χθες το πρωί τηλεφώνησε αναγνώστης μας από την Τρίπολη που ενδιαφέρεται για την υπόθεση, αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες. Σε διάφορες περιοχές και σχολεία γίνεται κατά καιρούς εκτροφή μεταξοσκώληκα υπό μορφήν επίδειξης, συγκεντρώνοντας μάλιστα και ευρύτερο ενδιαφέρον.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί εδώ και δεκαετίες υποστηρίζουμε σταθερά την αναγκαιότητα παραγωγικής αξιοποίησης μιας παράδοσης αιώνων που σφραγίζεται με το "μαντήλι καλαματιανό". Την εποχή των μεγάλων σχεδίων για την αυτοδιοίκηση, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Δήμος Καλαμάτας δημιούργησε δημοτική επιχείρηση με την επωνυμία που προαναφέρθηκε. Διορίστηκε Διοικητικό Συμβούλιο, κρεμάστηκε και η πινακίδα της στην παλαιά αγορά, πλην όμως ουδέποτε λειτούργησε επιχείρηση. Την ίδια περίοδο στο Σουφλί ιδρύθηκε δημοτική επιχείρηση η οποία δραστηριοποιήθηκε έντονα στην κατεύθυνση της απόκτησης τεχνογνωσίας και των επενδύσεων καθώς η περιοχή είχε τεράστια παράδοση στην παραγωγή μεταξιού. Τελικά η υπόθεση ναυάγησε καθώς επένδυση ύψους 2 εκ. ευρώ ξεκίνησε πριν από 17 χρόνια και δεν μπορεί να λειτουργήσει ακόμη επειδή λείπει ένα μηχάνημα αξίας… 100.000 ευρώ.
Ολα αυτά έγιναν σε μια περίοδο κατά την οποία από τη μια πλευρά σημειώθηκε ραγδαία αποβιομηχάνιση της χώρας και από την άλλη οι νέες παραγωγικές δραστηριότητες αναπτύχθηκαν χωρίς σχέδιο και μέσα από ένα πλήθος εμποδίων που είχαν ως αποτέλεσμα την απαξίωσή τους. Αλλά και σε μια περίοδο που το ενδιαφέρον για την παραγωγή ήταν… είδος εν ανεπαρκεία καθώς όλοι πίστεψαν ότι η χώρα μπορεί να ζήσει μόνον από τις υπηρεσίες.
Η δραματική αλλαγή των συνθηκών διαφοροποιεί ριζικά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες το ενδιαφέρον για το μετάξι περιορίστηκε στην ανάρτηση μιας… πινακίδας. Σήμερα η υπόθεση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο και από μηδενική βάση. Και αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει από το Δήμο Καλαμάτας που έχει την αναπτυξιακή ευθύνη της περιοχής, διαθέτει την υποδομή και έχει την ιστορική ευθύνη αξιοποίησης της μεγάλης κληρονομιάς της οποίας σήμερα υπάρχουν ελάχιστα μόνον δείγματα.
Ο δήμος οφείλει να συστήσει μια ομάδα εργασίας η οποία θα αναζητήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για να αναπτυχθεί αυτός ο τομέας, την τεχνογνωσία πάνω στην οποία θα στηριχτεί και τις επενδύσεις που θα πρέπει να γίνουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δήμος θα γίνει και... εργοστασιάρχης αλλά θα πρέπει να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων που θα δείξει τι περιθώρια υπάρχουν σε αυτό τον τομέα και ποιες δράσεις μπορούν να αναπτυχθούν. Και ασφαλώς να ενθαρρύνει τη συλλογική δράση των ανθρώπων που θέλουν να ενώσουν τις προσπάθειές τους σε μια παραγωγική κατεύθυνση.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr