Οι περισσότεροι δήμαρχοι στην Περιφέρεια Πελοποννήσου εκλέχτηκαν με αιχμή τον αντιμνημονιακό λόγο που αποτέλεσε την αιχμή της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Στη συνέχεια τα φόρτωσαν όλα στο μνημόνιο και θεώρησαν ότι καθαρίζουν και με τις ευθύνες τους, αφού έκαναν πως δεν καταλάβαιναν τι ευθύνη αναλαμβάνουν διεκδικώντας τη διαχείριση των δημοτικών υποθέσεων. Τώρα έρχεται το δεύτερο μνημόνιο με την υπογραφή (και) του Αντ. Σαμαρά, που πάει για λουκέτο τους δήμους. Πολιτικά εκτεθειμένοι αυτοί που βγήκαν με αντιμνημονιακές σημαίες, θα πρέπει πλέον να αντιμετωπίσουν σοβαρά την υπόθεση γιατί οι ανατροπές είναι μεγάλες και έρχεται… βαρύς χειμώνας.
Οι περικοπές έρχονται από παντού και έπονται καινούργιες: Το δεύτερο μνημόνιο ροκανίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για έργα και λειτουργικές δαπάνες, ενώ ταυτοχρόνως τίθεται εν αμφιβόλω η διατήρηση επιτυχημένων δομών κοινωνικής φροντίδας. Τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα για απασχόληση σε έργα με αυτεπιστασία κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα αφού δεν θα υπάρχουν χρήματα ούτε καν για τα υλικά των έργων.
Βεβαίως υπάρχει και το ζήτημα των 450 εκ. ευρώ τα οποία... ξεχάστηκαν να εγγραφούν στον προϋπολογισμό, δόθηκαν υποσχέσεις από τον πρωθυπουργό για «διόρθωση» του λάθους, αλλά παραφυλάει και η τρόικα που... δεν αναγνωρίζει λάθη μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου. Οπότε η τρύπα στα οικονομικά των δήμων μεγαλώνει και θα κληθούν να κάνουν μεγάλες περικοπές ακόμη και σε βασικές λειτουργίες.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσουν τα πράγματα δεν γνωρίζει κανένας, και η ανάγκη για απόλυτο νοικοκυριό στους δήμους γίνεται κάτι παραπάνω από επιτακτική. Αυτή η χύμα λογική που αποτυπώνεται σε Τεχνικά Προγράμματα και προϋπολογισμούς πρέπει να τελειώσει. Οι δήμοι οφείλουν να διατάξουν όσο πιο παραγωγικά είναι δυνατόν τις δυνάμεις που διαθέτουν και να μετρούν το τελευταίο ευρώ που δαπανούν.
Αν δεν το κάνουν και συνεχίσουν στη σημερινή λογική, απλώς κάποια στιγμή θα διαπιστώσουν ότι χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ως εκ τούτου, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αντέδρασαν στην υπόθεση της μείωσης των αντιδημάρχων (και κατά συνέπεια των ειδικών συμβούλων). Και για να έχει κάποιος ιδέα για την τάξη μεγέθους, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η μείωση αυτή θα σήμαινε μείωση δαπανών ύψους 35 εκατ. ευρώ σε πανελλαδικό επίπεδο.
Η λογική εξέλιξη των πραγμάτων θα έλεγε ότι οι ίδιοι οι δήμαρχοι θα έπρεπε να έχουν πάρει αυτή την πρωτοβουλία, και μάλιστα σε ευρύτερο πεδίο εφαρμογής. Φαίνεται όμως ότι έχει χαθεί το μέτρο. Κάποιοι νομίζουν ότι η κρίση αφορά μόνον τους πολιτικούς κι ότι αυτοί θα είναι οι μόνοι που θα βρεθούν απέξω όταν αγριέψουν τα πράγματα. Καθημερινά διαψεύδονται όμως και οφείλουν ταχέως να καθαρίσουν το τοπίο στους δήμους, μηδενίζοντας περιττές δαπάνες, μειώνοντας αυτοβούλως τις αμοιβές, καταργώντας πολλές αμειβόμενες θέσεις αιρετών, οργανώνοντας τη λαϊκή συμμετοχή στις γιορτές και τα πανηγύρια χωρίς δαπάνες από τον δημόσιο κορβανά, καταργώντας τις έμμεσες χρηματοδοτήσεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Οταν γίνουν όλα αυτά θα έχουν και τη στήριξη των πολιτών στις όποιες διεκδικήσεις, αν και τα προηγούμενα χρόνια αυτή η λέξη είχε διαγραφεί από τα κιτάπια των αιρετών της αυτοδιοίκησης που κάνουν το κορόιδο ακόμη και για χρήματα που δικαιούνται, όπως είναι τα έργα του ΕΣΠΑ που λιμνάζουν. Προφανώς για να μη στεναχωρήσουν τους... διαχειριστές του συστήματος.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
