Και πάλι συζήτηση για τους ποδηλατόδρομους, με αφορμή την παρουσίαση του σχεδίου για δημιουργία μιας νέας διαδρομής, η οποία ξεκινώντας από τον υπάρχοντα ποδηλατόδρομο στη Νέδοντος θα συνεχίζει μέσα από τον ίδιο δρόμο μέχρι τη Σαλαμίνος και από εκεί θα φτάνει στο λιμάνι. Ασφαλώς ενδιαφέρουσα η διαδρομή, ιδιαίτερα για εκείνους που θέλουν το ποδήλατο για βόλτα, καθώς σε μεγάλο μήκος περνάει δίπλα από περιοχές με πράσινο και κοινωνικές υποδομές κατά μήκος του Νέδοντα.
Το ερώτημα όμως βρίσκεται στις προτεραιότητες, καθώς συζητούμε και πάλι για έναν ποδηλατόδρομο στον άξονα βορρά-νότου, σχεδόν παράλληλο με τον υπάρχοντα. Μπορεί η διαδρομή αυτή να παρουσιάζει ενδεχομένως μικρότερες τεχνικές δυσκολίες, όμως κατά τη γνώμη μας προτεραιότητα έχουν άλλοι άξονες οι οποίοι θα έπρεπε να προηγηθούν.
Το πρώτο ζήτημα είναι η επέκταση του υπάρχοντος ποδηλατόδρομου μέχρι το "Φιλοξένια". Οι σκέψεις που ακούγονται για επέκταση μέχρι την Αύρας δεν εξυπηρετούν σε τίποτε - και κατά την ταπεινή μας γνώμη απλώς υποδηλώνουν την ατολμία της δημοτικής αρχής να προχωρήσει σε ουσιαστικά μέτρα διευκόλυνσης πεζών και ποδηλατών. Η λαϊκή παροιμία λέει πως "χωρίς να σπάσεις αυγά δεν γίνεται ομελέτα" και ως εκ τούτου αν δεν στερήσεις χώρο από το αυτοκίνητο για να τον δώσεις στο ποδήλατο, δεν μπορεί να δημιουργηθεί πραγματικό δίκτυο. Κατά το σχέδιο, μέχρι την Αύρας ο ποδηλατόδρομος θα πάει από τη νότια πλευρά του πεζοδρόμου, αλλά θα σταματήσει γιατί από εκεί και πέρα η υψομετρική διαφορά είναι μεγάλη και θα πρέπει να περάσει από την πάνω μεριά του πεζόδρομου. Στον πυρήνα του δισταγμού και της… λύσης είναι ο χώρος για το αυτοκίνητο. Είναι τραγικό να μη διστάζεις να κόψεις παραλία (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το εύρος της καθώς δεν υπάρχει λιμενική μελέτη), αλλά να βάζεις φρένο όταν φτάνεις στο δρόμο. Αν θέλουμε ποδηλατόδρομο, η επέκταση πρέπει να γίνει άμεσα, παράλληλα και βορείως του πεζόδρομου, οριοθετημένη με ασφαλή τρόπο (σε πρώτη φάση με πλαστικά κολονάκια) και με επεμβάσεις στο οδόστρωμα που θα κάνουν… δύσκολη τη ζωή των οδηγών που δεν σέβονται πεζούς και ποδηλάτες.
Σε αυτή τη λογική θα πρέπει να κινηθούν και οι επεμβάσεις σε δρόμους που οδηγούν από τις συνοικίες μέχρι τον κεντρικό ποδηλατόδρομο. Δεν έχει νόημα ένας άλλος αρτηριακός ποδηλατόδρομος, αν δεν μπορεί ο κάτοικος της συνοικίας να φτάσει σε αυτόν. Δυστυχώς, ποδηλατόδρομος δεν προβλέφθηκε στη Βασ. Γεωργίου παρά το γεγονός ότι το έργο κατασκευάστηκε προσφάτως. Εχοντας εκμηδενίσει την απόσταση από τις ανατολικές συνοικίες, ο δρόμος αυτός πρέπει να εξοπλιστεί απαραιτήτως και ταχέως με ποδηλατόδρομο, έστω και με πρόχειρη οριοθέτηση. Και φυσικά υπάρχουν η οδός Αθηνών καθώς και άλλοι δρόμοι στους οποίους θα πρέπει να απλωθεί το δίκτυο.
Η κρίση κάνει περισσότερο επιτακτική και εφικτή τη μετακίνηση με ποδήλατο - και ο δήμος οφείλει να συμβάλει σε αυτό αποφασιστικά, σε βάρος του αυτοκινήτου κι εκείνων που έχουν μετατρέψει όλους τους δρόμους σε πάρκινγκ.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr