Στην επικαιρότητα και πάλι το θέμα των σκουπιδιών, για τα οποία όπως φαίνεται ο δρόμος ακόμη θα είναι μακρύς. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στο χρονικό ορίζοντα της υπόθεσης αλλά στο πλήθος προβλημάτων που υπάρχουν ή θα ανακύψουν στη συνέχεια. Το γεγονός ότι τα σκουπίδια είναι "θησαυρός" το γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια, δεν χρειαζόταν να εκδηλωθεί το ενδιαφέρον μεγάλων εταιρειών γι’ αυτά της Πελοποννήσου. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι με τη μέθοδο των συμβάσεων παραχώρησης, τελικά το… θησαυρό θα τον πληρώσουν οι πολίτες και μάλιστα πολύ ακριβά. Σε μια περίοδο κατά την οποία το εισόδημα λεηλατείται, Περιφέρεια και επιχειρηματίες έρχονται να βάλουν το χέρι τους ακόμη πιο βαθιά στην τσέπη των δημοτών. Η Περιφέρεια με την επιλογή της και οι επιχειρηματίες με την επιδίωξη του μέγιστου κέρδους για τα χρήματα που θα "επενδύσουν". Εκείνοι οι οποίοι βεβαίως θα τα ακούσουν για τα καλά, είναι εκείνοι που θα… ζητήσουν από τους πολίτες το χρήμα και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους δήμους. Οι οποίοι προς το παρόν μένουν αμέτοχοι και… άλαλοι περιμένοντας τις εγκρίσεις για τα έργα του ΕΣΠΑ. Τόσο… αγγελικά είναι τα πράγματα στην αυτοδιοίκηση, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία η οποία αφορά πρωτίστως τους δημάρχους και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται το ρόλο τους σε σχέση με άλλους θεσμικούς παράγοντες.
Εχουμε όμως δρόμο και με αυτά, εκείνο που προέχει τώρα εν γνώσει των σχεδιασμών, είναι η συνειδητοποίηση από τον καθένα ότι τα σκουπίδια κάνουν… κακό στην τσέπη τους. Η κρίση έχει οδηγήσει σε σοβαρούς περιορισμούς στην παραγωγή σκουπιδιών και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σύμφωνα με την εκτίμηση του Συνδέσμου της Αττικής, μέσα στο 2011 η παραγωγή σκουπιδιών στην Περιφέρεια αυτή μειώθηκε κατά 30%. Ανάλογα φαινόμενα παρουσιάζονται πλέον και στις υπόλοιπες περιοχές και θα ενταθούν παράλληλα με την ένταση της κρίσης, την ύφεση, την ανεργία και τη γενικευμένη ανέχεια.
Οι πολίτες οφείλουν πλέον να αντιμετωπίσουν το ζήτημα των σκουπιδιών όχι ως ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα για το οποίο η μεγάλη πλειοψηφία έχει αποδείξει με τη στάση της ότι δεν την ενδιαφέρει. Αλλά ως ένα ζήτημα οικονομικό που επιβαρύνει την τσέπη του καθενός ξεχωριστά μέσα από τα τέλη που θα φθάσουν να κάνουν… άλμα επί κοντώ όταν θα έρθει η ώρα της "ολοκληρωμένης διαχείρισης". Τότε θα κληθούν να πληρώσουν τόσο το κόστος αποκομιδής και μεταφοράς, όσο και το κόστος της επένδυσης, όπως θα προσδιοριστεί από τον… τυχερό που θα αναλάβει να μας σώσει από τα σκουπίδια.
Οι καιροί δεν προσφέρονται για πολυτελείς συμπεριφορές όπως γινόταν για πολλά χρόνια. Ο καθένας οφείλει να περιορίσει στο ελάχιστο τον όγκο σκουπιδιών που παράγει. Οφείλει να αντιληφθεί ότι η μεθοδική και επίμονη ανακύκλωση αποτελεί κέρδος για τον ίδιο και το περιβάλλον. Να αποδείξει σε τελευταία ανάλυση ότι είναι "άνθρακες ο θησαυρός" η επιδίωξη εκμετάλλευσης της αδιαφορίας μας για τα ζητήματα που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν. Αν γίνουν αυτά τα εξαιρετικά απλά πράγματα, δεν θα μένει παρά μόνον μικρή ποσότητα οργανικών τα οποία θα πρέπει να οδηγηθούν στην κατά τόπους κομποστοποίηση για να μετατραπούν σε λίπασμα. Το κόστος διαχείρισης θα πέσει κατακόρυφα και το κέρδος θα είναι για την κοινωνία. Ο καθένας μπορεί να αντισταθεί στην εκμετάλλευση και είναι καιρός να ξεκινήσει από τα προφανή.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr