Στην καρδιά της κρίσης πολίτες και δήμοι αναπτύσσουν πρωτοβουλίες οι οποίες πολλές φορές βρίσκονται στο επίκεντρο του πανελλαδικού ενδιαφέροντος. Κάποιες από αυτές είναι εκ των πραγμάτων εντυπωσιακές και σαν τέτοιες θα μπορούσαν να καταγραφούν οι ιστορίες με τις "πατάτες χωρίς μεσάζοντες", οι οποίες ασφαλώς περικλείουν έναν ορισμένο συμβολισμό την εποχή που βασιλεύει η κερδοσκοπία. Η επιτυχία του πρώτου εγχειρήματος έβαλε στο "κόλπο" και δήμους σε περιοχές φυσικά που δεν παράγεται πατάτα. Αλλά φυσικά δεν μπορεί να γίνει καθολικός τρόπος συναλλαγής και οι υπερβολές κάνουν ζημιά στις ίδιες τις πρωτοβουλίες.
Από την άλλη πλευρά πολλοί δήμοι και δημόσιοι φορείς (όπως είναι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο) προχωρούν στην παραχώρηση μικρών εκτάσεων-κήπων σε πολίτες προκειμένου να παράγουν τα δικά τους λαχανικά κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Και αυτή η ιστορία εμπεριέχει έναν συμβολισμό, αλλά από εκεί και ύστερα δεν μπορεί να πάρει καθολικό χαρακτήρα και να αποτελέσει στοιχείο δημοτικής πολιτικής.
Στον κατάλογο των πρωτοβουλιών θα πρέπει να περιληφθούν και αυτές που έχουν να κάνουν με την οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης σε κατηγορίες πολιτών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, κατηγορίες που διευρύνονται όλο και περισσότερο καθώς η ανεργία διογκώνεται και τα εισοδήματα περιορίζονται δραματικά.
Ολα αυτά και ενδιαφέροντα και χρήσιμα είναι. Και θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι στην πορεία θα εμφανιστούν και άλλες πρωτοβουλίες που θα έχουν ως στόχο τον περιορισμό των συνεπειών της κρίσης αλλά και την καταπολέμηση φαινομένων που κάνουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο δύσκολα. Οι δήμοι οφείλουν να επιστρατεύσουν το κύρος τους και να κινητοποιήσουν δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σε τέτοιες κατευθύνσεις. Πάντα χωρίς τυμπανοκρουσίες και προσπάθειες μικροπολιτικής εκμετάλλευσης της δυσκολίας των ανθρώπων.
Ομως οι δήμοι έχουν πολύ σοβαρότερες υποχρεώσεις και οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες στήριξης της παραγωγικής βάσης και των ανθρώπων που μοχθούν. Ασφαλώς και δεν πρόκειται για απλή ιστορία, άλλωστε αν ήταν έτσι οι δήμαρχοι θα έτρεχαν να παρουσιάσουν έργο. Το πρώτο που πρέπει να απαιτήσουν είναι πολιτικές και κατά συνέπεια δημόσιο λόγο και παρέμβαση για κλάδους και τομείς της τοπικής οικονομίας που μπορεί να προσφέρουν πολύ περισσότερα στους ανθρώπους που μοχθούν. Οφείλουν παράλληλα να συγκροτήσουν γραφεία αγροτικής ανάπτυξης με συγκεκριμένη αποστολή και  μετρήσιμους δείκτες παραγωγής έργου. Στις προτεραιότητες θα πρέπει να είναι η δημιουργία υποδομών που θα στηρίξουν την παραγωγή και σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να αναπροσαρμόσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν και το πρόβλημα των έργων. Η ενθάρρυνση της συλλογικής δράσης, οι νέες παραγωγικές πρωτοβουλίες, η προσπάθεια εκπαίδευσης ανέργων σε τομείς που υπάρχει ανάγκη χεριών, η αξιοποίηση και προβολή των τοπικών προϊόντων είναι μερικές κατευθύνσεις στις οποίες θα μπορούσαν και θα έπρεπε να κινηθούν οι δήμοι. Η αυτοδιοίκηση οφείλει να βρεθεί κοντά στους πολίτες, να εκφράσει τις αγωνίες τους και να οργανώσει τις διεκδικήσεις τους για προστασία και ανάπτυξη.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr