Μόνον ως "άκρως υποτιμητική" για τους παλιούς Καλαματιανούς που αντιστέκονται στη μόδα και επιμένουν στην ατμόσφαιρα του παραδοσιακού καφενείου, μπορεί να χαρακτηριστεί η δήλωση του δημάρχου Παν. Νίκα για την… "αρίδα των υπερηλίκων". Μια δήλωση για τη χρήση του κτηρίου το οποίο στέγαζε το καφενείο του Μούστου, η οποία προέκυψε απρόκλητα κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Η αντίδραση των ανθρώπων που ήταν θαμώνες του καφενείου μέχρι προσφάτως που έβαλε λουκέτο, ήταν οργισμένη και εκφράστηκε παντοιοτρόπως.
Η δήλωση του δημάρχου αποπνέει αλαζονεία της εξουσίας και καταφρόνηση στο πρόσωπο πλήθους συμπολιτών μας οι οποίοι διεκδίκησαν το δικαίωμά τους να διατηρήσουν ένα στέκι - σημαία της παλιάς Καλαμάτας που χάνεται στο δάσος των λαμπερών πλην απρόσωπων καφέ κατά τις επιταγές της μόδας. Ενα σχόλιο στο πόρταλ της εφημερίδας κάτω από το κείμενο που αναρτήθηκε με τις δηλώσεις του δημάρχου, είναι χαρακτηριστικό για εκείνο το οποίο αντιπροσώπευε το καφενείο του Μούστου. Προέρχεται από τον Κων. Μουτεβελή που ζει και εργάζεται στην Πενσιλβανία και αναφέρει τα εξής: "Πραγματικά απίστευτη δήλωση του δημάρχου της Καλαμάτας. Μεγαλώνοντας στην Καλαμάτα τη δεκαετία του ’60, θυμάμαι καλοκαιρινές βραδιές με υπέροχες παρέες, συγγενείς και φίλους, θυμάμαι λεμονάδες, πορτοκαλάδες και βανίλια υποβρύχιο. "Το μαντρί" όπως το αποκαλούσε ο γαμπρός μου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πόλη της Καλαμάτας για πάρα πολλά χρόνια. Σας εύχομαι να γίνεται υπερήλικας και εσείς κύριε δήμαρχε". Και η τελευταία φράση στα αγγλικά τα λέει όλα: "Money isn’t everything (τα λεφτά δεν είναι το παν)".
Το γεγονός ότι το σχόλιο προέρχεται από έναν συμπατριώτη μας ο οποίος δεν επιθυμεί να… απλώσει την αρίδα του στο καφενείο λόγω… απόστασης αλλά να κρατηθεί η θύμηση της πόλης στην οποία οι άνθρωποι ζούσαν δύσκολα. Αλλά είχαν φίλους και παρέες, ζούσαν χωρίς πρόβλημα με λεμονάδα και υποβρύχιο, δροσίζονταν κάτω από τον ίσκιο των δέντρων και ανάσαιναν γιασεμί και άρωμα νεραντζιάς. Πολλά από αυτά έχουν εκλείψει αλλά το καφενείο της πλατείας αποτελούσε τον τελευταίο θύλακα αυτής της εποχής. Το ίδιο το κτήριο είναι διατηρητέο και κατασκευασμένο για τέτοια χρήση και οι λειτουργίες του ήταν αυτές του κλασικού καφενείου που χάνεται πλέον οριστικά σκορπίζοντας παρέες, κλείνοντας ανθρώπους στο σπίτι τους, στερώντας τη χαρά της παρέας και τη χαλάρωση από ένα πλήθος θαμώνων.
Ολα αυτά χάθηκαν λόγω του προσανατολισμού της δημοτικής αρχής που βλέπει μόνο το… ταμείο και αδιαφορεί για όλα τα υπόλοιπα. Πρόκειται για μια ιστορία που έχει κλείσει και αυτό είναι το αξιοπερίεργο: Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο ο πρώτος πολίτης της πόλης επιτίθεται στους ανθρώπους που αντέδρασαν στα σχέδιά του και χρησιμοποιεί τις πλέον απαξιωτικές εκφράσεις. Και αυτό μόνον ως αλαζονεία της εξουσίας και επίδειξη δύναμης απέναντι σε πολίτες που δεν έχουν τον τρόπο να ματαιώσουν τα σχέδιά του, μπορεί να εκληφθεί η φραστική επίθεση που εκδηλώθηκε στα καλά καθούμενα.
Αυτή η στάση δεν θα πρέπει να προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Με ανάλογο τρόπο ο κ. δήμαρχος αντιμετωπίζει όσους στο Δημοτικό Συμβούλιο έχουν αντίθετη γνώμη με αυτόν. Και αφού η πρακτική αυτή δεν του έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα, απλώς τη δοκιμάζει και στους πολίτες που διαφωνούν.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr