Μπορεί να μας… κακοφαίνεται που δεν περιλαμβάνεται στο χωροταξικό η Καλαμάτα στα λιμάνια για τουρισμό κρουαζιέρας, αλλά ο δήμος δεν κάνει και τίποτε ιδιαίτερο για να δικαιολογήσει ότι η πόλη και η γύρω περιοχή μπορούν να γίνουν επώνυμος προορισμός. Μπορεί να ενοχλεί κάποιους αυτή η διαπίστωση, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και την ζήσαμε την Παρασκευή το πρωί.
Πολλοί επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου που έκαναν κατά την πόλη χάθηκαν στα στενά και ταλαιπωρήθηκαν. Από το λιμάνι προς την πόλη (και στη συνέχεια προς το Κάστρο) δεν υπάρχει ειδική σήμανση, με αποτέλεσμα να περιπλανώνται στα στενά ή να… παίρνουν από πίσω όποιο σήμα νόμιζαν ότι τους βγάζει κάπου. Είδαμε ανθρώπους να κυκλοφορούν στην Αθηνών, την Παλαιολόγου, τα στενά των Ταξιαρχών και… πάει λέγοντας. Καθώς δεν υπάρχει διαδρομή όμως, δεν υπάρχει και… υποδομή. Επρόκειτο για ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν άντεχαν την… ορθοπεταλιά και έψαχναν να βρουν παγκάκι για να ξαποστάσουν. Και ως γνωστόν στους περισσότερους δρόμους όχι μόνον δεν υπάρχουν παγκάκια, αλλά ούτε και ελεύθερα πεζοδρόμια για να κυκλοφορήσουν. Ολα αυτά βεβαίως αποτέλεσαν και μια δικαιολογία για να χρηματοδοτηθεί με εξαιρετικά υψηλό ποσό η ανάπλαση του πεζοδρομίου στη Φαρών που υποτίθεται πως θα παίξει το ρόλο της εξοπλισμένης διαδρομής εισόδου στην πόλη. Και παλαιότερα έχουμε τονίσει ότι η διαδρομή εισόδου δεν μπορεί παρά να περνάει από το λιμάνι, το Πάρκο Σιδηροδρόμων, να φθάνει στην κεντρική πλατεία και το Ιστορικό Κέντρο (παράλληλα με τον ποδηλατόδρομο). Σε αυτήν αποτυπώνεται η πόλη και η ιστορία της, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα μια διαδρομή ανάμεσα στις πολυκατοικίες και τη βουή της Φαρών.
Υπήρχαν όμως και άλλοι που διάλεξαν να περπατήσουν στον πεζόδρομο της Ναυαρίνου. Αυτοί στάθηκαν περισσότερο τυχεροί καθώς τουλάχιστον είχαν παγκάκια και δεν χρειάστηκε να ψάχνουν προς τα πού θα κάνουν. Πήγαν και γύρισαν με άνεση. Καλό θα ήταν όμως να κάνει και κανένας αρμόδιος του δήμου αυτή τη διαδρομή, για να διαπιστώσει προσωπικώς το θέαμα που αντίκρισαν οι επισκέπτες. Το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας σκιάζεται από την αδιαφορία πολιτών και δημοτικών παραγόντων για την κατάσταση που επικρατεί στην παραλιακή ζώνη. Η οποία σε ορισμένα τμήματα είναι αποθήκη για αντικείμενα καταστημάτων, με σκουπίδια που άφησαν πίσω τους εκείνοι οι οποίοι εγκατέλειψαν το χώρο που εκμεταλλεύονταν, με ξεχαρβαλωμένες κατασκευές (μέχρι και… όρθιο ταχύπλοο θαυμάζουν οι περιπατητές). Οι εγκαταστάσεις του δήμου στο ύψος της Ανάστασης είναι σε άθλια κατάσταση, στην άμμο υπάρχουν ακόμη παλούκια καταστημάτων τα οποία δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ποτέ και κάθε είδους άχρηστα αντικείμενα. Αυτά για το δημόσιο χώρο γιατί βορείως που υπάρχει ο ιδιωτικός, σε πολλά σημεία η εικόνα μόνον ως θλιβερή μπορεί να χαρακτηριστεί.
Πολλοί πάνε σε πόλεις του εξωτερικού και εντυπωσιάζονται από τα μέρη τα οποία επισκέπτονται. Οχι γιατί υποχρεωτικά οι πόλεις είναι συμμαζεμένες σε όλη τους την έκταση, αλλά τουλάχιστον στα σημεία που κινείται ο επισκέπτης. Δεν είναι καιρός να το καταλάβουν αυτοί που κόβονται για τον τουρισμό και ιδιαίτερα αυτόν της κρουαζιέρας;
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
