Η βροχή συνέπεσε και με τις δηλώσεις του δημάρχου Καλαμάτας περί "Πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης" οπότε δεν δυσκολεύεται κάποιος με το συνειρμό να φτάσει μέχρι τα διατηρητέα. Τα οποία με τις βροχές μαλακώνουν όλο και πιο πολύ, σκορπίζουν οικοδομικά υλικά στο διάβα των περαστικών και φτάνουν όλο και πιο κοντά στην κατάρρευση.
Προσφιλές θέμα της στήλης αυτό, αλλά από το δήμο "ούτε φωνή ούτε ακρόαση". Οπως όλα δείχνουν ουδείς ασχολείται με το θέμα, ούτε και ανησυχεί με την κατάσταση που διαμορφώνεται. Θα μου επιτρέψει ο κ. δήμαρχος να σημειώσω αφετηριακά ότι δεν αρκούν τα μεγάλα σχέδια για "πολιτιστικές πρωτεύουσες", χρειάζεται και πραγματικός σεβασμός στον πολιτισμό μας. Και τα διατηρητέα κτήρια της πόλης είναι σημαντικότατα στοιχεία πολιτισμού και ιστορίας, αποτυπώνουν την πόλη που διαμορφώθηκε κατά την περίοδο του αστικού εκσυγχρονισμού και θα πρέπει να διασωθούν.
Δυστυχώς μετά την "έκρηξη" η οποία σημειώθηκε τα πρώτα μετασεισμικά χρόνια και οδήγησε στην ανακατασκευή των εμπορικότερων ίσως διατηρητέων, η υπόθεση βάλτωσε και εγκαταλείφθηκε από τις δημοτικές αρχές. Τελευταία κίνηση πριν από πολλά χρόνια ήταν η εξαγγελία για αποτύπωση δεκάδων διατηρητέων, της οποίας τα ίχνη χάθηκαν καθώς σταδιακά έσβηνε το ενδιαφέρον.
Ο δήμος σε αυτή την ιστορία από ένα σημείο και ύστερα έδωσε το κακό παράδειγμα. Αφησε στην τύχη τους τα διατηρητέα δικής του ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα να οδεύουν για κατεδάφιση (παλιό Οικονομικό Γυμνάσιο), να παραχωρούνται για χρόνια σε συλλόγους (κτήριο Σταδίου) ή να σκορπίζουν οικοδομικά υλικά ("Αχίλλειον"). Και φαίνεται να χάνει το κτήριο Αλειφέρη (γωνία Αριστομένους και Κολοκοτρώνη) που βγαίνει προς πώληση σε ηλεκτρονική δημοπρασία, αφού πέρα από τις κατ’ επανάληψη εκφρασμένες υποσχέσεις δεν έγιναν αποτελεσματικές ενέργειες, ούτε και υπήρχε η διάθεση να χρηματοδοτηθεί η ανακατασκευή του (αφού τα εκατομμύρια πέφτουν στο παλιό νοσοκομείο).
Με αυτή την πρακτική ασφαλώς δεν μπορεί να περιμένει κάποιος από τους ιδιώτες -και ειδικά πλέον σε μια τέτοια οικονομική συγκυρία- να σηκώσουν το βάρος ανακατασκευής των δεκάδων κτηρίων που παραμένουν με τις πληγές του χρόνου. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα κίνητρα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα.
Ας μην γελιόμαστε: Τα διατηρητέα και η διάσωση πολλών από αυτά, πέρα από την αυτοτελή τους σημασία για την ιστορία και τον πολιτισμό, έχουν και τη δική τους συμμετοχή στην προσπάθεια προσέλκυσης επισκεπτών - τους οποίους μπορεί να συναντήσει ο καθένας συχνά πυκνά να φωτογραφίζουν τα αναπαλαιωμένα ιστορικά κτήρια, αλλά κι αυτά που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των περαστικών.
Δεν έχουμε και πολλές ελπίδες ότι οι δημοτικοί παράγοντες θα ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα, όταν κάτι τέτοιο δεν έχει συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια. Οταν όμως ζητούν πολιτιστικές πρωτεύουσες, ας μας πουν τουλάχιστον τι λύση θα δώσουν στο μεγάλο αυτό πρόβλημα.
Ηλίας Μπιτσάνης
