«Το έργο στο Ακρογιάλι δεν άντεξε, δεν επαρκεί όπως υλοποιείται μέχρι στιγμής. Μπορεί τα κύματα να μην έφτασαν μέχρι τα σπίτια και να μην ήταν τόσο απειλητικά όσο παλιά, όμως και πάλι έφεραν τις πέτρες στο δρόμο, έως τις εισόδους των σπιτιών. Αν δεν είχε γίνει το μπάζωμα, παρά τους προβόλους τα ορμητικά κύματα θα έφταναν στο δρόμο. Οσο για τη Μικρή Μαντίνεια, στα σημεία που δεν είχε γίνει μπάζωμα τα κύματα χτυπούσαν όπως πάντα με μανία πάνω στον προστατευτικό τοίχο με τα κάγκελα και πηδούσαν στο δρόμο. Μάλιστα, μετά το βόρειο άκρο του έργου, εκεί που αρχίζει η παραλία, "έφαγαν" το έδαφος στη μικρή παραλία που έχει απομείνει και απειλούν το δρόμο».

Ασφαλώς ειδικοί δεν είμαστε για την οριστική αποτίμηση της κατάστασης, δεν μπορεί να μην παρατηρήσουμε όμως ότι οι οποιεσδήποτε επεμβάσεις έχουν γίνει μέχρι τώρα στη θάλασσα, ακόμη και όπου αντιμετώπισαν το πρόβλημα σημειακά, τελικά το μετακίνησαν σε άλλο σημείο. Υπάρχει για παράδειγμα το "μπαστούνι" στον Κορδία που τον προστάτεψε, αλλά η θάλασσα τρώει την ακτή δυτικότερα. Υπάρχει η επέκταση του πεζοδρομίου της Ναυαρίνου που σε συνδυασμό με τις επεμβάσεις στα ρέματα οδηγεί σε σταδιακό περιορισμό του εύρους της ακτής. Και γενικώς όποιες επεμβάσεις έχουν γίνει σε όλα τα σημεία του κόλπου έχουν δημιουργήσει παράπλευρα προβλήματα, τα οποία θέλουμε να ελπίζουμε πως δεν θα αποδειχθούν πολύ σοβαρά.

Μόνο με το "ελπίζω" όμως, ότι δεν θα γίνει το ένα ή το άλλο, δεν αντιμετωπίζονται τέτοια φύσης προβλήματα - ειδικά όταν αυτά σχετίζονται άμεσα με την ασφάλεια των πολιτών, την οικονομία και γενικότερα την κοινωνία. Εδώ και πολλά χρόνια είχαν παρατηρηθεί τα φαινόμενα διάβρωσης των ακτών, διαφορετικού μεγέθους κάθε φορά. Από τους τοπικούς παράγοντες επελέγη η πολιτική της σημειακής αντιμετώπισης προκειμένου να προστατευτούν τα πιο επικίνδυνα σημεία. Εγιναν και πληρώθηκαν μελέτες επί μελετών, αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα ή δεν μελετήθηκαν ή δεν εκτιμήθηκαν σωστά τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων στα γειτονικά σημεία. Και φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αναμενόμενο.

Και τίθεται ένα ερώτημα το οποίο ασφαλώς θα πρέπει να απαντήσουν οι ειδικοί: Είναι σωστή επιλογή οι κατά περίπτωση παρεμβάσεις; Ή θα έπρεπε να γίνει μια συνολική μελέτη των ρευμάτων και των άλλων παραγόντων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά της θάλασσας στον Μεσσηνιακό Κόλπο, ώστε να εκτιμηθούν τα σενάρια των επιπτώσεων που θα μπορούσαν να έχουν κάποια από τα έργα προστασίας; 

Εννοείται ότι ποτέ δεν είναι αργά. Οι αρμόδιοι θα έπρεπε να εξετάσουν έστω και τώρα αυτό το ενδεχόμενο, έτσι ώστε να προληφθούν πιθανά προβλήματα ή να αντιμετωπιστούν τα καινούργια που ανακύπτουν.

Καταλαβαίνουμε ότι κάποια πράγματα θέλουν χρήμα και χρόνο, ενώ απαιτούν και συνέργεια πολλών παραγόντων. Επειδή όμως τα προβλήματα είναι σοβαρά και θα συνεχίσουν να απασχολούν την κοινωνία από διάφορες πλευρές, θα άξιζε τον κόπο και το κόστος, αν πράγματι έχουμε να κάνουμε με σοβαρό εγχείρημα.

Κατά τα άλλα οι υπηρεσίες θα πρέπει να παρακολουθήσουν στενά την εξέλιξη ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Σε έργα τέτοιου κόστους και σημασίας για τους πολίτες, αστοχίες δεν χωράνε!

Ηλίας Μπιτσάνης