«Οταν οι βάλτοι οικοπεδοποιούνται και κόβονται στα δύο χωρίς ουσιαστικά γεφύρια, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε την πλημμύρα από τα νερά που κατεβαίνουν, δεν βρίσκουν διέξοδο, καβαλάνε στο οδόστρωμα και μετά εισορμούν σε σπίτια και αυλές αναζητώντας το δρόμο για τη θάλασσα που είναι ο φυσικός αποδέκτης».

Τα όσα συνέβησαν με τον αυτοκινητόδρομο σε διάφορα σημεία, έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτή την εκτίμηση και να χτυπήσουν το καμπανάκι για το μέλλον.

Ο κάμπος στην ανατολική του πλευρά περιβάλλεται από τον ορεινό όγκο του Ταϋγέτου, ο οποίος διασχίζεται από πολλά ρέματα. Ετσι αποτελεί κατά κανόνα φυσικό αποδέκτη των έντονων βροχοπτώσεων που έρχονται από δυτικά. Το γεγονός ότι σε χάρτες της Ενετοκρατίας αποτυπώνεται βάλτος μέχρι το Πλατύ, είναι ενδεικτικό για τη φυσική λειτουργία του χώρου. Μπορεί τα κατά καιρούς αποστραγγιστικά έργα να επέτρεψαν τις καλλιέργειες, αλλά τα νερά έπαιρναν το… δρόμο που γνώριζαν διαχεόμενα μέσα από φυσικούς και τεχνητούς αποδέκτες στα ποτάμια και από εκεί στη θάλασσα.

Το έργο του αυτοκινητόδρομου ήρθε να ορθώσει ένα τείχος στη φυσική αυτή διαδικασία. Τα νερά εγκλωβίζονται ή εκτρέπονται δημιουργώντας τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν με χαρακτηριστικότερο τη λίμνη που σχηματίστηκε στην απόληξη του αυτοκινητόδρομου προς Μεσσήνη και "καβάλησε" το οδόστρωμα.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν αυτό θα πρέπει να χαρακτηρισθεί «αναγκαίο κακό» για το οποίο δεν μπορεί να γίνει τίποτε, αν υπήρχε αστοχία στα υδραυλικά έργα ή τελικά αυτά είναι ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά μια έντονη βροχόπτωση. Θεωρώ ότι πρέπει να αποκλειστεί η πρώτη εκδοχή γιατί ασφαλώς δεν μπορεί να γίνεται παραδεκτό ότι με την πρώτη δυνατή νεροποντή θα πρέπει να πνίγεται ο κόσμος. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξουν απαντήσεις και να αναληφθούν οι ευθύνες από εκείνους που τις έχουν.

Η ενασχόληση με το θέμα αυτό έχει μια ακόμη πολύ σημαντική πλευρά και ο Δήμος Καλαμάτας θα πρέπει επιτέλους να αφυπνιστεί: Ο περιφερειακός αυτοκινητόδρομος κόβει στα δύο όλους τους φυσικούς αγωγούς απορροής των νερών της βροχής που καταλήγουν στην πόλη. Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας δυνατής βροχής η οποία θα σκάσει σε αυτή την πλευρά του Ταϋγέτου, τα νερά της οποίας θα πρέπει να διοχετευτούν με ασφάλεια προς τη θάλασσα. Είναι ένα ζήτημα το οποίο έχουμε επισημάνει όσοι εκφράζαμε αντιρρήσεις για την κατασκευή αυτού του δρόμου που τραυματίζει ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον το οποίο δεν είναι μόνον οι ελιές, αλλά και τα ρέματα, που διαμορφώθηκαν σε βάθος αιώνων σχηματίζοντας το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής. Ολοι οφείλουν να θυμούνται πως έγιναν έντονες συζητήσεις για το θέμα αυτό και η σημερινή διοίκηση του δήμου θα πρέπει να ερευνήσει αν έχουν παρθεί όλα τα μέτρα, έτσι ώστε κατασκευαστικά να διασφαλίζεται η πόλη (αλλά και ο ίδιος ο αυτοκινητόδρομος) από πλημμυρικά φαινόμενα εξ αιτίας της αλλοίωσης της φυσικής ροής των ρεμάτων και των χειμάρων.

Ηλίας Μπιτσάνης