Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο κ. Νίκας δήλωσε ότι «κατά πάσα πιθανότητα δε θα γίνει το υπόγειο πάρκινγκ», προσθέτοντας ότι «θα γίνει καλύτερη διαχείριση μπροστά από το Διοικητήριο».
Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία ήταν ασφαλώς αναμενόμενη, καθώς ο χρόνος περνούσε χωρίς να... κουνιέται φύλλο και οι οικονομικές συνθήκες άλλαξαν δραματικά. Η προσδοκία της εταιρείας να "προπωλήσει" ουσιαστικά μεγάλο αριθμό θέσεων σε τιμές… διαμερισμάτων, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή, πήγε περίπατο. Και ως γνωστόν χωρίς εξασφαλισμένο κέρδος οι κατασκευαστικές... την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια - για να αποδειχθεί πως όταν συζητούν για επιχειρηματικό ρίσκο απλώς παραμυθιάζουν τον κόσμο, απαιτώντας πλήρη κάλυψη από τον δημόσιο κορβανά. Η ιστορία με τους αυτοκινητοδρόμους είναι και η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτές τις πρακτικές.
Παρά το αναμενόμενο της υπόθεσης όμως, ο δήμαρχος όφειλε να δώσει εξηγήσεις για το τι έχει συμβεί όλο αυτό τον καιρό, και από τις χαρές για την… ανάπλαση του πεζοδρομίου που θα αναλάμβανε η κατασκευάστρια εταιρεία, καταλήξαμε στο σεμνό μνημόσυνο μιας ιστορίας που ταλαιπώρησε την πόλη. Πλην όμως, η «διπλωματία πίσω από τις κουρτίνες» στην οποία επιδίδονται πλείστοι όσοι τοπικοί παράγοντες -όχι μόνο της Καλαμάτας- έπαιξε και εδώ το ρόλο της. Αλλωστε η μητσοτάκειος ρήσις για το ποιος θα θυμάται τι έγινε μετά από 10 χρόνια, αποτελεί οδηγό των πολιτευόμενων.
Το παραμύθι λοιπόν ημιεπισήμως παίρνει τέλος, και οι δημοτικοί παράγοντες έχουν φροντίσει να "κάψουν" τις πραγματικές λύσεις στο πρόβλημα. Εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια είχε υποστηριχθεί από πολλές πλευρές η υπόθεση του υπόγειου πάρκινγκ στην κεντρική πλατεία - λύση η οποία, όμως, ουδέποτε εξετάστηκε ως σενάριο από τις αλλεπάλληλες κυκλοφοριακές μελέτες. Εκείνοι που ανέλαβαν τη σύνταξή τους κινήθηκαν με βάση τις υποδείξεις των εργοδοτών τους δημάρχων και δεν δέχθηκαν να εξεταστεί καν αυτή η λύση, γιατί θα έπρεπε τότε να τεκμηριώσουν τους λόγους για τους οποίους την απορρίπτουν.
Η σημερινή δημοτική αρχή ήταν ανάμεσα στους αποδέκτες αυτών των προτάσεων, αλλά έσπευσε να παραπέμψει την υπόθεση στο μέλλον, προτάσσοντας μάλιστα την… ταφή της με κινέζικα πλακάκια. Γιατί μόνον ένας "τρελός" μπορεί να ξηλώσει τα επόμενα χρόνια την... αλμυρή ανάπλαση της πλατείας για να κατασκευάσει υπόγειο πάρκινγκ. Αποδεικνύεται δηλαδή και πάλι ότι στις δημοτικές επιλογές δεν υπάρχει ιεράρχηση αναγκών, αλλά αυτές στοιχίζονται πίσω από τα έργα βιτρίνας και κάθε είδους σκοπιμότητες που πρυτανεύουν στις επεμβάσεις.
Το δημόσιο συμφέρον ιδιωτικοποιείται συστηματικά και παντοιοτρόπως, υποτάσσεται στις επιδιώξεις δημοτικών παραγόντων και στις επιθυμίες ομάδων πίεσης οι οποίες έχουν… τον τρόπο τους να ρυθμίζουν ακόμη και το κυκλοφοριακό.
Συνέπεια αυτής της λογικής, η πλακόστρωση αντί για το πάρκινγκ και η συγκέντρωση όλης της κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης, με τη βοήθεια του περιφερειακού αυτοκινητόδρομου και του παραλογισμού δημοτικών παραγόντων που κάνουν... χωρίστρα για την επόμενη ημέρα μαζεύοντας ψήφους.
Ηλίας Μπιτσάνης
