Στην ανάπλαση του πεζοδρομίου της Φαρών ο ειδικός διάδρομος για τυφλούς, που τοποθετείται πλέον αναγκαστικά ως υποχρέωση, σκάει πάνω σε διπλή κολόνα ηλεκτρικού ρεύματος. Δεν γνωρίζουμε αν και πότε προβλέπεται να απομακρυνθεί από εκείνο το σημείο, όμως με την κοινή λογική αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει πριν ξεκινήσει το έργο. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι το φαινόμενο αυτό παρατηρείται και σε άλλα σημεία όπου έχουν εκτελεστεί έργα αναπλάσεων, με πλέον χαρακτηριστική τη διακοπή της πορείας σε σημεία όπου υπάρχουν περίπτερα.
Ο υποχρεωτικός διάδρομος φαντάζει προφανώς σαν... αγγαρεία εξαιτίας κατασκευαστικών υποχρεώσεων, και όχι ως προτεραιότητα για τη διευκόλυνση της κίνησης των τυφλών στην πόλη. Για την ίδια κατηγορία συμπολιτών μας να υπενθυμίσουμε ότι στα φανάρια θα έπρεπε να έχουν τοποθετηθεί ειδικά ηχοσυστήματα που αντικαθιστούν τα χρώματα, αλλά εδώ αυτό μοιάζει με πολυτέλεια. Αν δεν μας απατά η μνήμη μας, κάτι τέτοιο έγινε αρχικά στη διασταύρωση Αριστομένους και Φραντζή, αλλά κάποια στιγμή το σύστημα σίγησε και από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Η έλλειψη μέτρων διευκόλυνσης των συμπολιτών μας με προβλήματα αναπηρίας δεν περιορίζεται στα προβλήματα με τις λωρίδες για τους τυφλούς, όπου αυτές έχουν τοποθετηθεί. Οι ράμπες παραμένουν σοβαρό πρόβλημα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις απουσιάζουν παντελώς ακόμη και σε νέες επεμβάσεις, γιατί… δεν προβλέπονταν από τη μελέτη. Ακόμη κι εκεί που έχουν κατασκευαστεί όμως, σε πάρα πολλές περιπτώσεις -αν όχι στις περισσότερες- αχρηστεύονται καθώς δημιουργούνται φράγματα από κάθε είδους αυτοκίνητα. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει ιδιαίτερα κάποιος, προκειμένου να εντοπίσει τέτοιου είδους παραβιάσεις των στοιχειωδών κανόνων σεβασμού στους συμπολίτες μας με κινητικά προβλήματα: Μια βόλτα στο κέντρο αν κάνει, θα συναντήσει πάρα πολλά σημεία όπου η ράμπα έχει κλείσει ή έχει καταληφθεί μαζί με το πεζοδρόμιο, από αυτοκίνητα των οποίων οι οδηγοί πίνουν τον καφέ τους λίγο πιο πέρα. Οι δημοτικοί αστυνομικοί, όταν υπήρχαν, ασχολούνταν μόνον με το κυνήγι της ελεγχόμενης στάθμευσης προκειμένου να εισρεύσουν στο ταμείο χρήματα - και τώρα εννοείται πως τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη χειρότερα.
Αν το πάμε λίγο παραπέρα, θα διαπιστώσουμε ότι από τις συχνότερες παραβιάσεις είναι και αυτή των ειδικών θέσεων στάθμευσης, σε κρίσιμες περιοχές όπως π.χ. γύρω από την πλατεία. Τα παράπονα είναι συνεχή, καθώς πολλές φορές οι θέσεις αυτές καταλαμβάνονται και οι ενδιαφερόμενοι αναγκάζονται να τριγυρίζουν προκειμένου να πετύχουν μια άδεια θέση· ακόμη κι αν αυτή είναι μακριά από τον προορισμό τους και η προσέγγιση σε αυτόν έχει πλέον άλλου τύπου δυσκολίες, σαν αυτές που περιγράφηκαν λίγο πιο πάνω.
Οταν με θλίψη διαπιστώνει κάποιος ότι οι πεζοί είναι υπό διωγμόν στην Καλαμάτα, τότε μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει και πώς αισθάνονται οι άνθρωποι με αναπηρίες, που θέλουν και πρέπει να διευκολυνθούν ώστε να κινηθούν στην πόλη, να κάνουν τις δουλειές τους και να ζήσουν το ρυθμό της. Πλην όμως... για τους άρχοντες και πολλούς εκ των πολιτών αυτά είναι ψιλά γράμματα!
Ηλίας Μπιτσάνης
