Οπου πλείστοι όσοι θα… τραβάνε τα μαλλιά τους είτε γιατί δεν ψήφισαν, είτε γιατί δεν έτρεξαν για να διασφαλίσουν τη νίκη. Με μικροδιαφορές το φαινόμενο επαναλήφθηκε και σε αρκετούς ακόμη δήμους της Πελοποννήσου, με ανατροπές και με νικητή στο φώτο φίνις.
Για όσους ασχολούνται χρόνια με την αυτοδιοίκηση, τίποτε από όσα συνέβησαν δεν αποτελεί έκπληξη. Αλλωστε μόλις την Παρασκευή τονίζαμε ότι «στο δεύτερο γύρο των εκλογών πάντα -αλλά όχι παντού- γίνονται εκπλήξεις ακόμη και με τις μεγαλύτερες διαφορές. Σε αυτό ποντάρουν όλοι, προσπαθώντας ακόμη και εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα, να ανατρέψουν το αποτέλεσμα. Καταδικασμένος δεν είναι κανένας πριν ανοίξει η κάλπη την Κυριακή και καταμετρηθούν οι ψήφοι. Φυσικά οι πιθανότητες είναι διαφορετικές και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αλλού γίνεται μάχη και αλλού κάποιοι… σπρώχνουν τις ημέρες να περάσουν».
Η παρότρυνση για λευκό, άκυρο, αποχή σε πολλές περιπτώσεις… έπιασε τόπο. Οχι γιατί οι προσκαλούντες συγκέντρωσαν τα ποσοστά που είχαν πάρει στις εκλογές της πρώτης Κυριακής, αλλά γιατί οι διαφορές σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν τόσο μικρές που μέτρησε και η τελευταία ψήφος. Η υπόθεση αυτή είναι μια ολόκληρη ιστορία με πολύ μεγάλη προϊστορία στις αυτοδιοικητικές εκλογές, από την οποία κατά καιρούς κρίθηκαν πολλά. Κανόνες "καλής συμπεριφοράς" έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν, όμως για το τελικό αποτέλεσμα ψηφίζουν -πολιτικά και όχι αριθμητικά- τόσο το άκυρο και το λευκό, όσο και η αποχή.
Εκεί όμως που φαίνεται πως έγινε μάχη ήταν η ανατροπή στη συμπεριφορά των υποψηφίων συνδυασμών σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ήδη από τον πρώτο γύρο είχε ξεκαθαρίσει ποιος εκλέγεται και κάτω από ποιες προϋποθέσεις. Η πλέον "αθώα" πρακτική είναι η αδιαφορία από εκείνους που δεν ελπίζουν σε τίποτε. Αυτό έχει ως συνακόλουθο και την αποδέσμευση συγγενών, φίλων και γνωστών οι οποίοι ψηφίζουν για προσωπικούς λόγους τον υποψήφιο. Στο δεύτερο γύρο σε πάρα πολλές περιπτώσεις η ψήφος πηγαίνει στον αντίπαλο συνδυασμό ακόμη και ως επαναφορά στο… φυσικό χώρο του ψηφοφόρου. Υπάρχει όμως και η άλλη πρακτική, η πιο σκληρή που φέτος ήταν έντονη με βάση τις πληροφορίες που έρχονται από διάφορες πλευρές. Είναι εκείνη των υποψηφίων οι οποίοι χολώθηκαν από το αποτέλεσμα, βλέποντας ότι πίσω από το παραβάν συμβαίνουν περισσότερα από όσα μπορούν να φανταστούν: συστήματα, γραμμές, προστατευόμενοι, αθέτηση συμφωνιών, δίδυμα, μονοσταυρίες και πάει λέγοντας. Πολλοί από αυτούς μόνο απαθείς δεν μένουν. Μοιράζουν το ψηφοδέλτιο του αντιπάλου και φέρνουν τούμπα τα αποτελέσματα στους ίδιους χώρους.
Πέραν τούτου όμως υπάρχουν δύο ακόμη σημαντικοί παράγοντες: Ο πρώτος έχει να κάνει με ενδεχόμενη πόλωση ανάμεσα στους μονομάχους και τους ανθρώπους των συνδυασμών που έμειναν απέξω. Και ο δεύτερος με την αποχή ψηφοφόρων του πρώτου γύρου οι οποίοι ως ετεροδημότες δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια διπλής καθόδου, το κόστος της οποίας δεν περιορίζεται στα έξοδα μετακίνησης.
Αυτοί είναι και οι βασικοί παράγοντες που προσδιορίζουν αποτελέσματα και ανατροπές, αποδεικνύοντας ότι η ιδιαιτερότητα των τοπικών εκλογών δεν είναι και τόσο πρόσφορη για πολιτικά συμπεράσματα. Πολλές φορές είναι αρμοδιότητα πολλών… επιστημών.

Ηλίας Μπιτσάνης