Μπορεί να φαίνεται περίεργη η εισαγωγή, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ερώτημα στο οποίο οι μέχρι τώρα κυκλοφοριακές μελέτες που έχουν ανατεθεί, δεν έχουν δώσει απάντηση. Το μόνο μέτρο που έχει παρθεί είναι αυτό της ελεγχόμενης στάθμευσης, το οποίο απλώς μετέθεσε το πρόβλημα ένα τετράγωνο μακρύτερα από την καρδιά του κέντρου και έκανε ακόμη περισσότερο δύσκολη την κατάσταση. Πλην όμως έφερε χρήμα στα ταμεία του δήμου και αυτό είναι αρκετό για τη διοίκησή του. Κάποια στιγμή υπήρξε η σκέψη να επεκταθεί το μέτρο αλλά φαίνεται πως οι αρμόδιοι κατάλαβαν ότι θα κάνουν πάλι μια τρύπα στο νερό ή θα εξαγριώσουν τους οδηγούς και το ανέβαλαν επ’ αόριστον. Από εκεί και ύστερα άκρα του τάφου σιωπή και κυκλοφοριακοί ερασιτεχνισμοί που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Η ζωή δείχνει ότι το κέντρο λειτουργεί ως μαγνήτης και το γεγονός αυτό αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων. Αρχικά τράβηξε όλες τις υπηρεσίες (δημόσιες και ιδιωτικές) και αυτές με τη σειρά τους όλο τον κόσμο. Εκεί που υπάρχει κόσμος ανθούν και τα επαγγέλματα αναψυχής, το ένα φέρνει το άλλο και τελικά το σύνολο σχεδόν των πολιτών και των επισκεπτών κινείται στο χώρο του κέντρου. Η κατάσταση περιπλέκεται καθώς δεν πρόκειται για αμιγώς εμπορική περιοχή αλλά για περιοχή στην οποία συνυπάρχουν (και κυριαρχούν) οι κατοικίες που δεν διαθέτουν θέσεις στάθμευσης (με εξαίρεση ελάχιστες που δημιουργήθηκαν σε καινούργια κτήρια). Οι στενοί δρόμοι γίνονται πάρκινγκ αλλά δεν φθάνουν ούτε για τη στάθμευση των περιοίκων.
Με την αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου επιχειρήθηκε να δοθεί λύση με τη δημιουργία δύο κέντρων γειτονιάς γύρω από τα οποία θα αναπτυσσόταν μια ορισμένη αποκεντρωμένη δραστηριότητα. Το σχέδιο απέτυχε και δεν στέριωσε γιατί ως ιδέα ήταν τεχνικά σωστή αλλά έξω από τις κοινωνικές συνθήκες και την πραγματικότητα που διαμορφωνόταν. Στο κέντρο είναι γιατροί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, φροντιστήρια και κάθε είδους γραφεία και καταστήματα. Τα οποία δεν αποκεντρώθηκαν αφού συγκεντρώνουν πολίτες όχι μόνον από όλη την πόλη, αλλά και από το μεγαλύτερο τμήμα της Μεσσηνίας. Οι διάφοροι "καλλικράτηδες" στις υπηρεσίες του Δημοσίου έφεραν και άλλο κόσμο στην πόλη και προφανώς στο κέντρο της, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει ακόμη περισσότερο η πίεση. Το σχέδιο θα μπορούσε να έχει διαφορετική τύχη εφόσον υπήρχαν και διαφορετικές επιλογές. Αν για παράδειγμα το Δικαστικό Μέγαρο κατασκευαζόταν στο παλιό στρατόπεδο τότε θα αναπτυσσόταν ένα άλλο κέντρο με μια ορισμένη δυναμική που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντίβαρο στην υπερσυγκέντρωση γύρω από την περιοχή της πλατείας.
Οταν οι υπηρεσίες είναι συγκεντρωμένες στο κέντρο οι πολίτες θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν. Για να παρεμποδίσει ο δήμος την προσέγγιση με το αυτοκίνητο θα πρέπει να δώσει λύση για τους κατοίκους και ταυτοχρόνως να δημιουργήσει (με οποιονδήποτε τρόπο) ένα ισχυρό δίκτυο αστικών συγκοινωνιών και υποδομών για εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης. Κάτι το οποίο δεν φαίνεται στον ορίζοντα αφού κανένας δεν ασχολείται και ό,τι ακούει στο όνομα "δημόσιο" έχει δαιμονοποιηθεί. Να ξαναθέσουμε το ερώτημα, αναμένοντας την απάντηση από όλες τις πλευρές: Είναι δυνατόν να αλλάξει -και υπό ποιους όρους- η κατάσταση στο κέντρο της Καλαμάτας;

Ηλίας Μπιτσάνης