Οσο περνάει ο καιρός τόσο πυκνώνουν και οι παρεμβάσεις που φωτίζουν το δρόμο της επιστροφής στη γεωργία. Τελευταίως στην υπόθεση παρενέβη και η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου με μια μακροσκελή και ενδιαφέρουσα τοποθέτηση σχετικά με το θέμα. Οπως σημειώνει σε αυτή, "ευκαιρία δυναμικής επιστροφής στην καλλιέργεια της ελληνικής γης και σωστής εμπορικής διαχείρισης των ελληνικών αγροτικών προϊόντων φέρνει μια ενδεχόμενη νέα επισιτιστική κρίση". Ενώ προσθέτει ότι "σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, η καλύτερη απάντηση στην κρίση είναι οι επενδύσεις στην καλλιέργεια της ελληνικής γης".
Επιπλέον, η ΕΣΕΕ εκφράζει την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι τα συμπεράσματα της πρώτης πανελλαδικής έρευνας του Οικονομικού Πανεπιστημίου δείχνουν ότι η αντίληψη των καταναλωτών για τα ελληνικά προϊόντα άλλαξε και πλέον κατά μέσον όρο 7 στους 10 Eλληνες προτιμούν ελληνικά προϊόντα. Επίσης σημειώνει ότι "η στήριξη στους Ελληνες παραγωγούς είναι επιβεβλημένη, ακόμα και στην περίπτωση που η τελική τιμή πρέπει να διαμορφωθεί λίγο ακριβότερα για να τους καλύψει τα αυξημένα έξοδα, μέχρι η προσφορά και η ζήτηση να σταθεροποιηθούν".
Στην ανακοίνωση γίνεται ειδικότερη αναφορά στην επισιτιστική κρίση, την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας και… ομολογούνται ορισμένες αλήθειες: "Σημαντικό για την ελληνική αγορά θα είναι να "ισιώσει" και να "κοντύνει" ο δρόμος από το χωράφι στο ράφι, ώστε να γίνει μια σωστή εμπορική διαχείριση των αγροτικών προϊόντων που δεν θα αδικεί τον παραγωγό, θα δίνει κίνητρα στον έμπορο και κέρδος στα σούπερ μάρκετ, αλλά κυρίως θα ωφελήσει την τσέπη του καταναλωτή". Και ως μια από τις λύσεις προτείνεται "η αξιοποίηση όλων των Κεντρικών Αγορών Τροφίμων σε ένα ενιαίο οργανωμένο και ολοκληρωμένο επιχειρησιακό σχήμα και η σύνδεση των δημοπρατηρίων τροφίμων με εγχώριες και ευρωπαϊκές αγορές" .
Οσον αφορά το ενδιαφέρον που εκδηλώνει η Συνομοσπονδία το εξηγεί πολύ απλά: "Στον Ελληνα έμπορο δεν διαφεύγει το γεγονός ότι η χώρα μας κατέχει τη 2η θέση παγκοσμίως στην παραγωγή πρόβειου γάλατος, την 3η στην παραγωγή ελαιολάδου, ελιάς, κρόκου, ροδάκινου, πορτοκαλιού, ενώ έχει πολλές δυνατότητες να είναι ακόμα και πρώτη στην παραγωγή πολλών άλλων αγροτικών αγαθών". Για να καταλήξει: "Το ελληνικό εμπόριο σε αυτή την προσπάθεια δηλώνει παρόν και δεσμεύεται να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του, ώστε με επιτυχημένη διαχείριση του εξαγωγικού μας εμπορίου να προωθήσει τα ελληνικά προϊόντα σε όλα τα μέρη του κόσμου. Μελλοντικός αλλά άμεσος και εφικτός στόχος της ΕΣΕΕ είναι η κάθε εμπορική επιχείρηση να μπορεί να μετατραπεί από «μικροεισαγωγική» σε «μικροεξαγωγική» ελληνικών προϊόντων".
Η προώθηση της αγροτικής παραγωγής περνάει μέσα από το εμπόριο, το… αντικείμενο του πόθου είναι μεγάλο και ασφαλώς η παρέμβαση της Συνομοσπονδίας δεν είναι καθόλου τυχαία. Η εμπορία αγροτικών προϊόντων παράγει σημαντικά κέρδη, η αύξηση της παραγωγής, η μείωση του κόστους και τα ποιοτικά προϊόντα αποτελούν αντικείμενο κοινού ενδιαφέροντος για όλους και ως εκ τούτου οι αναφορές δεν είναι καθόλου τυχαίες. Το ενδιαφέρον της Συνομοσπονδίας έχει να κάνει ακόμη και με το γεγονός ότι το εμπόριο των εισροών στη γεωργία (σπόροι, λιπάσματα, γεωργικά εφόδια, μηχανήματα κ.λπ.) αποτελεί ένα σημαντικό ποσοστό στο σύνολο του εμπορίου και σε συνθήκες κρίσης και στασιμότητας στην παραγωγή αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους και προβλήματα.
Υπάρχει όμως μια σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης με την οποία δεν ασχολείται η ανακοίνωση. Και αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι μια από τις μεγαλύτερες "πληγές" της αγροτικής οικονομίας είναι μεγάλο τμήμα εκείνων οι οποίοι εμφανίζονται ως έμποροι, βαράνε πολλές φορές "κανόνια" στέλνοντας στην χρεωκοπία τους αγρότες, κάνουν εμπόριο… ΦΠΑ, ελληνοποιούν αγροτικά προϊόντα και πάει λέγοντας. Η εξυγίανση του εμπορίου αγροτικών προϊόντων είναι αίτημα δεκαετιών αλλά παραμένει γράμμα κενό, ενώ το περίφημο μητρώο φαίνεται πως θα καταλήξει… διακοσμητικό.
Από εκεί και πέρα είναι φανερό ότι εν προκειμένω όλη η συζήτηση τον τελευταίο καιρό γίνεται γι’ αυτό που χαρακτηρίζεται ως επιχειρηματική γεωργία που απαιτεί κεφάλαια για επενδύσεις, τεχνογνωσία, καινοτομικές καλλιέργειες. Είναι βέβαιο ότι σε αυτό το πεδίο το επόμενο διάστημα θα εκδηλωθούν πρωτοβουλίες με διάφορες μορφές και σε τομείς που υπόσχονται γρήγορη κερδοφορία αλλά απαιτούν κεφάλαια και τεχνογνωσία όπως είναι για παράδειγμα οι υδροπονικές καλλιέργειες.
Το μεγάλο ζήτημα που υπάρχει όμως είναι η τύχη των εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών που δεν έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν σε τέτοιες μονάδες, απασχολούνται σε οικογενειακές καλλιέργειες που συνεχίζουν να παράγουν μετά δυσκολίας και μάλιστα προϊόντα που όπως προαναφέρθηκε και στην ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας, βρίσκονται ψηλά στην παγκόσμια λίστα. Χωρίς εθνική αγροτική πολιτική, χωρίς αγροτική έρευνα και σύγχρονη τεχνογνωσία, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία, με συνεταιριστικό κίνημα υπό διάλυση, με την κρίση να καθιστά μερικές φορές απαγορευτική ακόμη και την καλλιέργεια, χωρίς καμία προστασία από την εκμετάλλευση των επιτηδείων που παριστάνουν τους εμπόρους, το μέλλον αυτών των παραγωγών καθίσταται αβέβαιο.
Καμία υπόδειξη ή έκκληση για επιστροφή στην αγροτική παραγωγή δεν θα είναι αποτελεσματική για τους αγρότες, αν δεν εντάσσεται σε ένα μεγάλο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα έχει στο κέντρο του τον παράγοντα άνθρωπο. Και τέτοιο σχέδιο όχι μόνον δεν υπάρχει στον ορίζοντα αλλά το ακυρώνει η ίδια η ακολουθούμενη πολιτική που στερεί από την αγροτική οικονομία αναπτυξιακά εργαλεία, εκμηδενίζει την έρευνα και ταυτίζει την αγροτική ανάπτυξη με τα συμφέροντα ιδιωτών που αναζητούν επικερδείς δραστηριότητες.
