Ολο και πιο συχνά φτάνουν διαμαρτυρίες για λεηλασίες από τους... κυνηγούς μετάλλου και όχι μόνο. Ο κίνδυνος να παραλύσουν ζωτικές λειτουργίες και να γίνουν ανεπανόρθωτες ζημιές στην παραγωγή είναι κάτι περισσότερο από ορατός. Μετασχηματιστές στο δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος ξηλώνονται στο άψε σβήσε. Μοτέρ υδρευτικών και αρδευτικών εγκαταστάσεων κάνουν... φτερά. Δίκτυα κοινωφελών υπηρεσιών αποκαλύπτονται και τεμαχίζονται. Φρεάτια αποχέτευσης και υπογείων δικτύων εξαφανίζονται σε χρόνο μηδέν. Εγκαταστάσεις του ΟΣΕ, ακόμη και σιδηροτροχιές, ξηλώνονται εκ θεμελίων. Καμπάνες παίρνουν το δρόμο για το χυτήριο. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Για τους ιδιώτες τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα: Κάθε μεταλλικό αντικείμενο έχει... εξαφανιστεί από τις αυλές. Οι περιφράξεις αποτελούν μόνιμο στόχο. Αγροτόσπιτα μένουν μόνο με τους τοίχους. Εξοχικά ξεγυμνώνονται από συσκευές, ακόμη και κουφώματα.
Δεν τη γλυτώνουν όμως ούτε και οργανωμένα εργοτάξια, καθώς οι "κυνηγοί μετάλλων" έχουν... χτυπήσει όχι μόνον υλικά μικροεργολάβων, αλλά και τη ΔΕΗ ή το "Μορέα", κλέβοντας ακόμη και οχήματα. Και όπως πάνε τα πράγματα κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πόσο μεγάλη και καταστροφική μπορεί να είναι μια οργανωμένη τους επιχείρηση.
Μακρύς ο κατάλογος των προβλημάτων από τη λεηλασία υλικών που περιέχουν μέταλλο, και καθημερινά γίνεται ακόμη μακρύτερος. Η αρχή της λεηλασίας έγινε πριν από χρόνια με τους τσιγγάνους, ενώ στην πορεία απέκτησαν… τεχνογνωσία κι άλλες κατηγορίες ντόπιων και μεταναστών. Η κρίση αποτελεί και εξήγηση αλλά και απλή δικαιολογία ορισμένες φορές, για την απουσία πολιτικής αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος.
Το κακό ξεκίνησε με μικροκλοπές εδώ και χρόνια, αλλά εξελίχθηκε σε αντικείμενο δραστηριότητας ολόκληρων συμμοριών, καταλλήλως εξοπλισμένων με τα απαραίτητα μηχανήματα και εργαλεία. Θα ήταν αφελές να πιστεύει κάποιος ότι το ζήτημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με διαπιστώσεις, ευχολόγια και περιπολίες των ελάχιστων αστυνομικών που έχουν μείνει για να φροντίσουν την ασφάλεια των πολιτών. Ο μεγάλος όγκος εκπαιδεύεται και υπηρετεί τα σχέδια καταστολής, που ξεδιπλώνονται από τη βίαιη διάλυση των διαδηλώσεων μέχρι τις επιχειρήσεις-"σκούπα". Και φυσικά διατάσσεται αναλόγως με αποτέλεσμα να μετακινούνται προς το κέντρο (ή τα σύνορα προσφάτως) αστυνομικοί που υπηρετούν στην περιφέρεια.
Καμία επιχείρηση-"σκούπα" δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αχαλίνωτη δράση μικρών και μεγάλων συμμοριών που λυμαίνονται την περιοχή. Τυπικά, τέτοιες οργανώνονται κατά καιρούς, αλλά οι κλοπές αυξάνονται. Αλλά υπάρχει και μια παράμετρος ακόμη: Αυτή η παραβατικότητα έχει αποτελέσει το υπόστρωμα για να αναπτυχθούν άλλες μορφές παραβατικότητας, όπως το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, που καθιστούν όλο και περισσότερο επιθετικές και επικίνδυνες τις μικρές και μεγάλες συμμορίες.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου δεν μπορεί παρά να γίνει μόνο μέσα από το... δρόμο που ακολουθούν τα κλεμμένα υλικά. Αλλοτε με… στάση για να καθαριστούν τα μέταλλα από τα πλαστικά περιβλήματα και άλλοτε απευθείας, φτάνουν στους κλεπταποδόχους που θησαυρίζουν και παραμένουν ατιμώρητοι. Ολος αυτός ο όγκος του υλικού, είτε με κάποια μεταφόρτωση είτε απευθείας, φτάνει σε ελάχιστους "επιχειρηματίες" για να οδηγηθεί τελικά στα χυτήρια ή όπου αλλού χρειάζεται για να… μεταποιηθεί.
Από εκεί φυσικά θα πρέπει να ξεκινήσει ο έλεγχος, με την κινητοποίηση όλων των υπηρεσιών που μπορούν να εμπλακούν, με την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών αλλά και με αυστηρότατες νομοθετικές ρυθμίσεις, που θα κλείνουν όλα τα παράθυρα τα οποία κρατούν έξω από τη φυλακή αυτούς που επί της ουσίας υποθάλπουν τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας.
Τα μέτρα που μπορούν να παρθούν τα γνωρίζουν καλύτερα εκείνοι που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των πολιτών αλλά αδιαφορούν για την προστασία τους. Η αυτοδιοίκηση έχει την υποχρέωση να απαιτήσει επίμονα και αποφασιστικά τέτοια μέτρα, αντί να ενθαρρύνει τη λογική δημιουργίας ταγμάτων εφόδου, που αποτελούν εν δυνάμει προθάλαμο φασιστικών οργανώσεων κι ανοίγουν το δρόμο για ανεξέλεγκτες εγκληματικές πράξεις.
