Πριν από 3,5 χρόνια περίπου, στη στήλη "Καλημέρα κύριε δήμαρχε" φιλοξενούσαμε ένα άρθρο με τίτλο "Συμβασιούχοι και δήμος". Οι εξελίξεις δυστυχώς επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις μας: Απασχολούμενοι με Stage και ελαστικές μορφές εργασίας αποτέλεσαν ομήρους ενός συστήματος και τελικά βρέθηκαν στο δρόμο. Την ίδια ώρα δημιουργούνται νέες στρατιές ομήρων στους οποίους καλλιεργείται η ελπίδα της απασχόλησης, γιατί κατά πως φαίνεται το σύστημα διακυβέρνησης θεωρεί αυτή την πρακτική αναγκαία για την αναπαραγωγή του.

Το κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 10/1/2008, χωρίς περισσότερο σχολιασμό:

"Οι συμβασιούχοι έχουν αποτελέσει κατά το παρελθόν κεντρικό πρό­βλημα στα ζητήματα της απασχόλησης και το θέμα της μονιμοποίησης εξακολουθεί να απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους. Οι τελευταίες δρα­ματικές εξελίξεις απέδειξαν πως όχι μόνον δεν λύθηκε το πρόβλημα, αλλά η εξουσία εκμεταλλεύεται με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο την αγωνία των ανέργων. Και δυστυχώς το δρόμο της "ομηρίας" για τους έχοντες ανάγκη εργασίας ακολουθεί η σημερινή δημοτική αρχή Καλαμάτας, σημει­ώνοντας ρεκόρ στον αριθμό των ανθρώπων που απασχολεί με διάφορες ελα­στικές μορφές εργασίας.

Σημείο-κλειδί για την αποτελεσματική λειτουργία του δήμου είναι η κά­λυψη με προσωπικό των "παγίων και διαρκών αναγκών" κατά την ορολογία. Αυτές οι ανάγκες απαιτούν μόνιμο προσωπικό και αυτή ήταν κάθε φορά η νομιμοποιητική βάση για τη μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονταν χρό­νια σε διάφορες υπηρεσίες. Με τον υφιστάμενο οργανισμό του Δήμου Καλα­μάτας είναι γνωστό ότι υπάρχουν μεγάλα κενά σε υπηρεσίες όπως για παράδειγμα η καθαριότητα, ενώ είναι φανερό ότι έχει προκύψει η ανάγκη για την κάλυψη άλλων κενών τα οποία προέκυψαν στο διάστημα από την εποχή που καταρτίστηκε αυτός ο οργανισμός.

Με δεδομένα όλα αυτά ο δήμος όφειλε πρωτίστως να προκηρύξει διαγω­νισμό για την κάλυψη αυτών των αναγκών με μόνιμο προσωπικό. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να υποστηρίξει στέρεα και αποτελεσματικά τις λει­τουργίες του, καθώς θα γνώριζε μέχρι πού φθάνει και τι μπορεί να κάνει πα­γίως με το προσωπικό που διαθέτει. Θα μπορούσε να σχεδιάσει τις απαραίτητες δραστηριότητες και στη συνέχεια να αντιμετωπίσει το θέμα των εποχικών εργαζομένων στην περίπτωση που κατά καιρούς υπάρχει αυξημένη απαίτηση για ορισμένες υπηρεσίες τις οποίες θα έπρεπε να προσφέρει.

Αντ' αυτού προκρίθηκε η πολιτική της ομηρίας δεκάδων ανθρώπων οι οποίοι έχουν λογικά την προσδοκία να αποκτήσουν μια μόνιμη δουλειά και ελπίζουν ότι κάποια στιγμή κάτι θα συμβεί και αυτό θα γίνει πραγματικό­τητα. Γίνονται κάπου 20 προσλήψεις με το πρόγραμμα Stage, δηλαδή το πρό­γραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας. Το πρώτο ερώτημα είναι σε ποια αντικείμενα της δημοτικής δραστηριότητας αποκτάται εργασιακή εμπειρία και πόση σχέση έχει αυτή με την πραγματική αγορά εργασίας. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας προσμετράται και ως... προϋπηρεσία, πράγμα που σημαίνει ότι το πρόγραμμα γίνεται προπομπός για μόνιμη πρόσληψη ή κατά πόσον αυτό χρησιμοποιείται για την ομηρία. Γί­νονται 75 προσλήψεις τετράωρης απασχόλησης επί 18μηνο και οι περισσότεροι κατευθύνονται στην καθαριότητα και το πράσινο. Κάτι που σημαίνει πως όταν λήξει η σύμβαση οι υπηρεσίες αυτές θα είναι "γυμνές" από το προσωπικό που τις υποστηρίζει, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε κόλπα με παρατάσεις εργασίας και ομηρίας ή στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών έτσι ώστε να καλυφθεί το κενό. Και βεβαίως υπάρχει ένας ακόμη μεγάλος αριθμός επο­χικά εργαζομένων σε επίσης κρίσιμες υπηρεσίες, που συμπληρώνει τη στρατιά των ομήρων στο Δήμο Καλαμάτας. Και δείχνει ότι εκτός από το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται, χτίζεται μια δημοτική μηχανή που μπορεί να καταρρεύσει με την πρώτη δόνηση".

Ηλίας Μπιτσάνης

ilias.bitsanis@elefhteriaonline.gr