Οσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο φανερό ότι οι πλείστοι όσοι αυτοδιοικητικοί παράγοντες έχουν εκπαιδευτεί στην πολιτική του "φαίνεσθαι" και ελπίζουν ότι μέσω αυτής μπορούν να επιπλέουν ακόμη και με μηδενικό έργο. Φυσικά τα μεγέθη έχουν αλλάξει, οι υποχρεώσεις έχουν πολλαπλασιαστεί, το χρήμα περιορίζεται και ως εκ τούτου κάποια στιγμή θα φανεί ότι "ο βασιλιάς είναι γυμνός".
Την προοπτική αυτή δεν την αντιλαμβάνονται οι παράγοντες γιατί κατά κανόνα δημιουργούν γύρω τους έναν εξαρτημένο (και με την αμοιβή των αιρετών ή συμβούλων) μικρόκοσμο που έχει αναλάβει εργολαβικά να… δοξάζει τον αρχηγό. Η επαφή με την κοινωνία και τους πολίτες γίνεται με "ενδιάμεσους" και τα μηνύματα τις περισσότερες φορές δεν φθάνουν στους φυσικούς αποδέκτες ή φθάνουν παραμορφωμένα.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι η απαξίωση δεν αφορά μόνον την κορυφή της πυραμίδας του πολιτικού συστήματος, δηλαδή τους βουλευτές και εκείνους που έχουν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Κανένας πολίτης δεν θεωρεί πλέον ότι η αυτοδιοίκηση είναι ένας λαϊκός θεσμός κοντά στους ανθρώπους και τις αγωνίες τους, όπως διακήρυτταν πολλοί πριν από μερικά χρόνια. Οι μεταβολές στις αρμοδιότητες και τα μεγέθη των μονάδων έφεραν στην ηγεσία του θεσμού ουσιαστικά επαγγελματίες της πολιτικής με θητεία σε διάφορους χώρους (Βουλή, μικρότερες μονάδες αυτοδιοίκησης, συνδικαλισμός). Ταυτοχρόνως όμως οι ίδιοι είναι ερασιτέχνες στην αυτοδιοίκηση, στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι σε θέση να αντιληφθούν ορισμένα ζητήματα διαχείρισης και δεν διαθέτουν ούτε το θεωρητικό-γνωστικό υπόβαθρο, αλλά ούτε και την εμπειρία διεύθυνσης υποθέσεων και αποτελεσματικής διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Τελικά αποτελούν γρανάζια του ίδιου μηχανισμού που αναδεικνύει τους βουλευτές και τα κεντρικά στελέχη.
Μπορεί ο πολίτης να μην αντιλαμβάνεται σε βάθος την ιστορία αυτή, βιώνει όμως την ανικανότητα, την αναποτελεσματικότητα και την υπεροψία στην καθημερινότητά του, ως απότοκο αυτής της κατάστασης. Παράλληλα γνωρίζει ότι χωρίς... μπάρμπα στην Κορώνη, δηλαδή χωρίς κομματικούς μηχανισμούς δεν είναι δυνατόν να βρεθεί κάποιος στην κορυφή αυτοδιοικητικού θεσμού.
Ολα αυτά συνιστούν στοιχεία απαξίωσης και κάποια στιγμή οι πολίτες θα ζητήσουν... λογαριασμό. Ηδη στα δύσκολα έχει αρχίσει να φαίνεται ότι οι εποχές με τις χαιρετούρες, τα χαμόγελα και τις επισκέψεις στα τηλεοπτικά παράθυρα έχουν παρέλθει. Το βέβαιο είναι ότι θα έρθουν πολύ πιο δύσκολα πράγματα καθώς θα ενταθούν οι περικοπές πόρων, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων συρρικνώνεται δραματικά και τα Κοινοτικά προγράμματα έχουν όρια και... όρους.
Η εύκολη λύση στην οποία προσφεύγουν πολλοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες είναι η επιστολογραφία προς κάθε είδους αρμόδιο και η μετάθεση ευθυνών στην κεντρική διοίκηση που δεν δίνει χρήματα για έργα ή προσλήψεις που ζητούν. Πρόκειται για μια επικίνδυνη πρακτική ειδικά για εκείνους που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και πολιτικά την κατάσταση αλλά και την... απραξία τους. Είναι επικίνδυνη γιατί έτσι και αλλιώς, πέραν των άλλων μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές θα μεσολαβήσουν οι εθνικές. Και αυτό πιθανόν θα γίνει πολύ σύντομα καθώς βαθαίνει η κρίση και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα τις επόμενες κινήσεις. Και με μια ενδεχόμενη κυβερνητική μεταβολή (άλλωστε οι δημοσκοπήσεις σταδιακά δείχνουν αλλαγή συσχετισμών), πολλοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους μηχανισμούς οι οποίοι τους εξέλεξαν. Και τότε δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για την απραξία τους και την ανικανότητα να παράγουν έργο.
Θα ήταν φρόνιμο λοιπόν για τους ίδιους, οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης τους, να δαπανούν λιγότερες ώρες στις δημόσιες σχέσεις, να σκύψουν στα πραγματικά προβλήματα, να μαζέψουν την αυλή τους που συμπεριφέρεται προκλητικά και να κοιτάξουν να κάνουν καμία πεντάρα δουλειά. Οι καιροί έχουν αλλάξει και όσο νωρίτερα το αντιληφθούν οι παράγοντες, τόσο το καλύτερο για τον τόπο αλλά και γι’ αυτούς.
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
