Η αρχική υποψία έγινε βεβαιότητα όταν άρχισαν τα τμήματα να δημοπρατούνται και να καταλήγουν με εκπτώσεις πάνω από 50% στην ίδια κατασκευαστική εταιρεία. Οταν τα λέγαμε αυτά δεν είχε ακόμα ξεκινήσει η ιστορία με τις τηλεοπτικές άδειες και τις τραπεζικές δανειοδοτήσεις. Η κατάτμηση του ίδιου φυσικού αντικειμένου για να πάρουν όλοι κομμάτι από την πίτα είναι μια λάθος διαδικασία που τον μόνο τον οποίο ευνοεί είναι αυτόν που θέλει να χρησιμοποιήσει το δημόσιο έργο για να κάνει... παιχνίδι.
Μεγάλα έργα υποδομής στη χώρα άρχισαν να γίνονται από όταν το Δημόσιο σταμάτησε να μοιράζει αντίδωρα σε μικροεργολάβους και ανάθεσε τη δουλειά σε εταιρείες με οικονομική επιφάνεια και εμπειρία. Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Ολα τα άλλα είναι για να σκοτώνουν δράκους της διαπλοκής αργόσχολοι και άσχετοι στο μεγάλο καφενείο του Διαδικτύου.
Και για να επιστρέψουμε στα δικά μας, ο δρόμος από την Πάτρα μέχρι την Τσακώνα, με τη γνωστή παρέκκλιση στον Καϊάφα, μπορεί να γίνει μόνο αν δημοπρατηθεί από μηδενική βάση, ως συγχρηματοδοτούμενο έργο με σύμβαση παραχώρησης και ένταξης στο σχέδιο Γιούνκερ. Εχουμε και Μεσσήνιο συναρμόδιο υπουργό, που αν θέλει να αφήσει κάτι από το κυβερνητικό πέρασμά του, καλό θα είναι να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση. Τα πράγματα είναι πλέον απολύτως καθαρά και όποιος θέλει τα βλέπει. Οι άλλοι ας συνεχίζουν να σκιαμαχούν περιμένοντας από Καλογρίτσες να βάλουν μπρος τις μπουλντόζες!
