Το αν η κυβέρνηση έδρασε γρήγορα ή καθυστερημένα, επέδειξε τα απαιτούμενα στην περίπτωση αντανακλαστικά ή πήγε με βάση τις γραφειοκρατικές προβλέψεις, νομίζουμε ότι όλοι πλέον έχουν καταλάβει. Η διαχείριση κρίσεων αποτελεί εξέταση για κάθε κυβέρνηση. Αποδεικνύεται ότι δεν φτάνει μόνο η επίδειξη ευαισθησίας, χρειάζεται η στενή παρακολούθηση και η παρέμβαση για να παραχθεί αποτέλεσμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ουσία είναι ότι αύριο δίνεται η πρώτη βοήθεια στους ανθρώπους που είχαν άμεση ανάγκη. Αν αυτό είναι το άμεσο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.

Με αφορμή όμως αυτή την εξέλιξη και επειδή και σε αυτό το ζήτημα αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν “καλοί” και “κακοί”, “ευαίσθητοι” και “αναίσθητοι”, αλλά κυριαρχεί η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να δράσει άμεσα, νομίζουμε ότι χρειάζεται αλλαγή του πλαισίου. Η βοήθεια για να φτάσει άμεσα θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη, απλή και καθαρή διαδικασία που θα μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα. Αν μπλέξουν οι πληγέντες με φορολογικές ενημερότητες και αποδείξεις για κάθε πιθανό και απίθανο δικαιολογητικό δεν θα πάρουν ποτέ τη βοήθεια που δικαιούνται τη στιγμή που την χρειάζονται. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αλλά και υπηρεσιακοί παράγοντες που έχουν την εμπειρία τού πώς δουλεύει το σύστημα, θα πρέπει να βρουν τον τρόπο και να νομοθετήσουν σχετικά ώστε να μην επαναληφθούν και στο μέλλον αντίστοιχες... άμεσες βοήθειες σε πληγέντες.