Στην προοπτική αυτή συνεχίζουν να αντιδρούν οι... συλλογικότητες της Πελοποννήσου, αλλά αυτό δεν νομίζουμε ότι το λαμβάνει κανένας πλέον υπόψη του. Πέρασε ο καιρός που στο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσαν για τις συλλογικότητες και έλιωναν. Τώρα -και ορθώς- έχουν άλλα πράγματα σημασία. Το να λυθεί μόνιμα και δραστικά ένα τεράστιο πρόβλημα μέσα από την αξιοποίηση ιδιωτικών και δημόσιων πόρων έχει αξία και ευτυχώς που στην κυβέρνηση μπορεί να άργησαν αλλά κατάλαβαν ότι καλές οι... συλλογικότητες αλλά προέχει η ουσία.

Η σύμβαση αν δεν πέσει και αυτή θύμα καθυστέρησης, λόγω του επικείμενου ανασχηματισμού, θα δώσει απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν στη διαχείριση των απορριμμάτων. Θα μάθουμε καταρχήν πόσο θα είναι το τελικό κόστος ανά τόνο, αλλά και πού θα εγκατασταθούν σταθμοί μεταφόρτωσης και μονάδες διαχείρισης. Τώρα ο καθένας λέει τα δικά του αλλά όταν έχουμε μπροστά μας όλοι το τελικό κείμενο της σύμβασης θα υπάρχει κανονική και ολοκληρωμένη εικόνα για όλα.

Η χωροθέτηση των μονάδων αποτελεί αιτία πολέμου, γι’ αυτό και οι δήμαρχοι δεν έλυσαν τόσα χρόνια το θέμα. Ακόμα και τώρα, όπως έγινε προχθές με τους δημάρχους Μεσσήνης και Οιχαλίας, ο χώρος για την προσωρινή διαχείριση αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό. Αυτό ήταν και παραμένει διαχρονικά το πρόβλημα