Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς ιδιαίτερα για να αποδείξει ότι η αποτυχία στο συγκεκριμένο τομέα είναι κολοσσιαία. Οι δημοτικές αρχές διαχρονικά επαίρονται για πολλά και διάφορα και ανακατεύονται με ό,τι βρουν μπροστά τους, αλλά στην πιο σημαντική τους αρμοδιότητα δεν τα καταφέρνουν. Η καθαριότητα των δήμων ποτέ δεν στελεχώθηκε με ευθύνη, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως όχημα εξυπηρέτησης παλαιοκομματικών σκοπιμοτήτων των δημάρχων. Οι εποχικοί υπάλληλοι προσλαμβάνονταν στην καθαριότητα με σύμβαση ενός μήνα και μετά από μερικά χρόνια αλλεπάλληλων ανανεώσεων φτάναμε στις μονιμοποιήσεις, για να ακολουθήσουν οι μετατάξεις σε άλλες υπηρεσίες του δήμου και να ανακυκλώνεται η στρατιά των συμβασιούχων.

Μπροστά σε άλλη μια πράξη του ίδιου έργου βρισκόμαστε αυτές τις μέρες. Οι συμβασιούχοι των δήμων απεργούν, τα σκουπίδια θα συσσωρευθούν, θα υπάρξει μια κάποια λύση που θα εκτονώσει το πρόβλημα μέσα από την τακτοποίηση των σημερινών συμβασιούχων και το έργο θα επαναληφθεί. Στην περιοχή μας ειδικότερα η αποτυχία είναι διπλή, από τη μια μεριά οι δήμοι δεν έχουν καταφέρει να έχουν μόνιμο προσωπικό για την αποκομιδή, ενώ δεν έχουν και πού να πάνε τα σκουπίδια μετά. Οι δήμαρχοι κατά την πάγια τακτική τους κρύβονται και ζητούν λύση από την κυβέρνηση. Το έργο παλιό και θλιβερό. Αλλά δυστυχώς αυτό συνεχίζει να παίζεται. Αραγε μέχρι πότε;