Οπως πολλές φορές έχει επισημανθεί, η τυποποίηση είναι βασικό στοιχείο για την ποιοτική και εμπορική αναβάθμιση του προϊόντος. Στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές που ο κάθε εστιάτορας μπορεί όντως να σερβίρει το “δικό του” ποιοτικό ελαιόλαδο μπορεί να ξενίζει το μέτρο αλλά πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό αποσκοπεί σε όλα τα υπόλοιπα που είναι και τα πιο πολλά και το “...δικό μας” τις περισσότερες φορές μόνο ελαιόλαδο δεν είναι.

Το ζήτημα είναι αν το μέτρο θα αρχίσει να εφαρμόζεται ή θα ατονήσει γιατί ο τενεκές και η μαύρη διακίνηση είναι συμφέρουσα, ειδικά σε μια περίοδο που η υπερφορολόγηση πλήττει άμεσα το αγροτικό εισόδημα. Τα τοπικά καταστήματα είναι τα πρώτα που θα πρέπει να συμμορφωθούν, ενώ οι τοπικοί φορείς οφείλουν να υπερασπιστούν το μέτρο και να πιέσουν για την εφαρμογή του. Η διακίνηση χύμα ελαιολάδου δεν είναι προς όφελος του ελαιοπαραγωγού. Η κατοχύρωση της ποιότητας και της διατροφικής αξίας του προϊόντος, άρα και η τιμή του, διασφαλίζονται όταν αυτό αποκτήσει κοινά χαρακτηριστικά και μπορεί να ξεχωρίσει με ευκολία ο καταναλωτής το γράσο από το ποιοτικό ελαιόλαδο. Οσο αυτό δεν συμβαίνει θα κερδίζουν οι λίγοι λαθροδιακινητές σε βάρος των πολλών ελαιοπαραγωγών.