Τι είπαν δηλαδή; Αυτό που επί σειρά ετών επισημαίνουμε από τις στήλες της «Ε», ότι δηλαδή η παραλιακή και ο Νέδοντας είναι τα μεγάλα ατού της Καλαμάτας τα οποία παραμένουν αναξιοποίητα! Το «ακατέργαστο διαμάντι» σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποίησαν οι μελετητές - αρχιτέκτονες χρειάζεται παρεμβάσεις, προκειμένου να λάμψει και να δώσει υπεραξία.

Τι πρέπει να γίνει; Πάνω κάτω τα γνωστά πράγματα: Αποκλεισμός του αυτοκινήτου από την παραλιακή, εκτενές δίκτυο ποδηλατόδρομων, πρασίνισμα του Νέδοντα σε πρώτη φάση στα ξεσκέπαστα σημεία σε Βορρά και Νότο και μια σειρά έξυπνων σημειακών παρεμβάσεων που δημιουργούν μια θελκτική πόλη. Το βασικό στοιχείο είναι η αλλαγή φιλοσοφίας στον τρόπο που κινούνται μόνιμοι κάτοικοι και επισκέπτες. Το αυτοκίνητο περνά σε δεύτερη φάση και δίνεται προτεραιότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα ποδήλατα και βέβαια στους πεζούς.

Είναι εύκολο πράγμα αυτό; Προφανώς και όχι. Χρειάζεται μια δημοτική αρχή που θα κινητοποιήσει τους πολίτες στο όραμα της δημιουργίας μιας διαφορετικής ελληνικής πόλης, η οποία θα είναι ταυτόχρονα αποφασισμένη να συγκρουστεί με κατεστημένες αντιλήψεις και μικροσυμφέροντα. Οι άνθρωποι φοβούνται τις αλλαγές όταν δεν υπάρχει έμπνευση και υπόσχεση για κάτι καλύτερο. Οι πρώτες δυσλειτουργίες δίνουν χώρο στις δυνάμεις του λαϊκισμού και της οπισθοδρόμησης να αντεπιτεθούν και να επιβάλουν την ακινησία τους. Η Καλαμάτα είναι καιρός να φύγει από τη λογική της μικροδιαχείρισης υιοθετώντας τολμηρές παρεμβάσεις που προτείνουν πλέον επισήμως και οι ειδικοί.