Η διαπίστωση αυτή δεν αποτελεί έκπληξη, είναι λογικό επακόλουθο ενός κόμματος, το οποίο δεν έχει ομογενοποιηθεί, είναι με διορισμένες ηγεσίες, αποτέλεσμα εσωκομματικών συσχετισμών και προσωπικών φιλοδοξιών. Οι παλιοί κουβαλάνε αμαρτίες και οι καινούργιοι εκτός από έλλειψη εμπειρίας δεν έχουν βάθος στην πολιτική τους σκέψη, ενώ η συγκρότησή τους και ο λόγος τους είναι επιπέδου νηπιαγωγείου. Είναι προφανές ότι μια τέτοια ομάδα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ακολουθήσει τις εξελίξεις και να πάει όπου θεωρήσει ότι μπορεί να κερδίσει κάτι σε εξουσία και επιρροή. Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ότι έτσι δεν φτιάχνεται κόμμα αλλά ούτε ομάδα για… μπάλα στην αλάνα.

Το ΚΙΝΑΛ με όχημα τις αυτοδιοικητικές εκλογές και συνεχίζοντας τη μακρά παράδοση της ευρύτερης παράταξης έπρεπε να είχε μια απολύτως ξεκάθαρη και αυτόνομη στρατηγική: αυτόνομη κάθοδο με νέα πρόσωπα σε Περιφέρειες και μεγάλους δήμους. Η ανάδειξη αυτοδιοικητικού σχεδίου και ενός νέου μοντέλου της διοίκησης και του κράτους είναι ένα προνομιακό πεδίο για τη Σοσιαλδημοκρατία και την Κεντροαριστερά. Οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί στην Ελλάδα μετά τα μνημόνιο μπορούν να αναγεννηθούν και να αποτελέσουν τη μεγάλη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα στο επίπεδο των δομών λειτουργίας του κράτους. Ενα κόμμα που θέλει να δείξει τη διαφορά του αλλά και να καταγράψει ένα νέο πολιτικό αφήγημα μπορεί να το κάνει με όχημα τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ολα αυτά προϋποθέτουν σχέδιο, υπερβάσεις και πολιτικές στρατεύσεις. Χρειάζονται ματιά έξω από τα κουτάκια του παραγοντισμού και της συνωμοσιολογίας. Οταν ακόμα συζητούν κάποιοι σοβαρά την πιθανότητα στήριξης Τατούλη αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ότι δεν υπάρχει καμία σωτηρία του συγκεκριμένου χώρου. Η μόνη διέξοδος είναι αυτόνομη κάθοδος με ξεκάθαρο αυτοδιοικητικό πλαίσιο και με στράτευση όλων των νέων δυνάμεων που υπάρχουν στο χώρο. Μόνο έτσι μπορεί να αναδειχθεί μια νέα πολιτική γενιά στελεχών μέσα από την πραγματική πολιτική μάχη και όχι σε συνθήκες πολιτικού θερμοκηπίου.