Σύμφωνα με την κλασική θεωρία της… πτωχής πλην τιμίου Ελλάδος, οι ξένοι ήθελαν να μας πάρουν τα πετρέλαια και μας χρεοκόπησαν σε συνεργασία με τους Ελληνες προδότες πολιτικούς! Οι θεωρίες συνωμοσίας πωλούνταν σαν μαρούλια στα καφενεία των ελληνικών σόσιαλ μίντια, και πάνω σε αυτές τις θεωρίες χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και κατακτήθηκαν υπουργικές καρέκλες.

Στην πορεία του χρόνου αποδείχτηκε ότι η εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό ζήτημα. Η τεχνολογία μπορεί να δίνει δυνατότητες για εξόρυξη από μεγάλα θαλάσσια βάθη, αλλά το χρήμα του μαύρου χρυσού δεν είναι τόσο εύκολο και σε καμία περίπτωση η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει Σαουδική Αραβία. Το πιθανότερο είναι, αν συνεχίσει με αυταπάτες και συνωμοσιολογικές αρλούμπες, να καταλήξει Βενεζουέλα των Βαλκανίων.

Οπως ήταν λοιπόν αναμενόμενο, σταδιακά άρχισε να εκδηλώνεται και ο προβληματισμός για τους κινδύνους της εξόρυξης. Το ωραίο είναι ότι οι ανησυχούντες είναι κατά βάση οι γνωστοί κάθε φορά ύποπτοι...

Η αλήθεια βέβαια είναι πως η εξόρυξη σε μια θαλάσσια περιοχή σεισμογενή, όπως αυτή του Ιονίου, είναι επικίνδυνη και υπάρχει βάσιμος λόγος ανησυχίας. Επιπρόσθετα τα ορυκτά καύσιμα σε πολύ λίγα χρόνια θα αποτελούν παρελθόν - και αυτό οφείλει να μας κάνει όλους πιο κουμπωμένους απέναντι σε «επενδύσεις» που μπορούν να αφήσουν πίσω τους κατεστραμμένες περιοχές. Η όποια συμφωνία στην εξόρυξη, δηλαδή, θα πρέπει να προκύψει μετά από διαβεβαιώσεις και αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους.

Αυτό που λάμπει δεν είναι μαύρος χρυσός αλλά…άνθρακες. Η επιβολή όρων και προϋποθέσεων είναι ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει θεσμικά και τεκμηριωμένα όλη την τοπική κοινωνία, και να μην εξαντληθεί σε γραφικότητες και ανούσιες υπερβολές.