Από το «δώστε μας δωρεάν μάσκες» φτάσαμε στο «τι τα θέλουμε τα δωρεάν παγουρίνα»! Εισιτήρια ενδιαφέροντος κόβει σταθερά το αίτημα για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, θεωρώντας ότι η οικοδόμηση σχολείων και η πρόσληψη μερικών χιλιάδων εκπαιδευτικών είναι μια απλή υπόθεση που επιτυγχάνεται «με ένα νόμο κι ένα άρθρο» - όπως άλλωστε και τόσα άλλα που στην πορεία αποδείχτηκαν επικίνδυνες αυταπάτες.
Το παιχνίδι με τον υπαρκτό φόβο για τη διασπορά του κορονοϊού στα παιδιά και τις οικογένειές τους καλά κρατεί. Η ουσία όμως είναι ότι για να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια θα πρέπει τα σχολεία να παραμείνουν κλειστά, η οικονομία να υπολειτουργεί και η χώρα να απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Επειδή προφανώς αυτά δεν μπορούν να συμβούν, ας αφήσουν όλοι τις εξυπνάδες και ας στρατευτούν στον αγώνα για την όσο το δυνατόν ασφαλέστερη λειτουργία των σχολείων σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.
Η υπουργός Παιδείας άφησε πολλά πράγματα σε εκκρεμότητα, στη λογική «θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η πανδημία και ανάλογα θα αποφασίσουμε». Σωστά επισήμανε ότι ο μέσος όρος των μαθητών ανά τάξη είναι 17, αλλά δεν συμπλήρωσε τους λόγους για τους οποίους αυτό συμβαίνει. Δεν ανέφερε τις διαφορές μεταξύ σχολείων της επαρχίας και των αστικών κέντρων, αλλά και μεταξύ «καλών» και «κακών» σχολείων στα αστικά κέντρα. Δεν εξήγησε επίσης ότι η μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη δεν είναι μόνο ζήτημα πρόσληψης εκπαιδευτικών, αλλά και εξεύρεσης κτηρίων, αγοράς εξοπλισμού, όπως και ανακατανομής των μαθητών προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα «καλά» σχολεία...
Επισημάναμε και προχθές ότι το κρίσιμο είναι η ανάπτυξη της σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και εκεί θα πρέπει να στραφεί το υπουργείο αν δεν θέλει να χαθεί η σχολική χρονιά. Μικρή είναι η διαφορά αν σε μια τάξη οι μαθητές είναι 17 ή 23: Αν ένας έχει κορονοϊό οι πιθανότητες να κολλήσουν όλοι είναι στατιστικά σχεδόν οι ίδιες. Αντίθετα, αν είναι στο σπίτι του οι πιθανότητες ελαχιστοποιούνται.
