Οι εταιρείες αυτές λειτουργούν στη λογική της ΑΕ με μετόχους αυτοδιοικητικούς φορείς. Μέσω προγραμματικών συμβάσεων επί της ουσίας επιτυγχάνουν «ευελιξία», δηλαδή διαδικασίες που δεν ακολουθούν το δημόσιο λογιστικό. Οι εταιρείες αυτές είναι αναμφίβολα χρήσιμες, το πρόβλημα είναι ότι από ένα σημείο και μετά χάθηκε το μέτρο κι έγιναν μηχανισμοί χρηματοδότησης δραστηριοτήτων του εκάστοτε συστήματος εξουσίας.
Τα τελευταία χρόνια στο παιχνίδι έχει μπει και μια αντίστοιχη εταιρεία της ΚΕΔΕ, η οποία υπογράφει προγραμματικές συμβάσεις με δήμους. Δεν γνωρίζουμε αν στο φιάσκο με τις μάσκες στους μαθητές έχει εμπλοκή η συγκεκριμένη εταιρεία της ΚΕΔΕ, αλλά το γεγονός αυτό δείχνει ότι ούτε και σε αυτό το επίπεδο μπορεί κάποιος να πει ότι λειτουργούν τα πάντα με αποτελεσματικότητα. Τα όσα καταγγέλλονται σε σχέση με την «Πελοπόννησος ΑΕ» αλλά και αυτά που είχαν ακουστεί κατά το παρελθόν για την «Αναπτυξιακή Μεσσηνίας», δείχνουν ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στις συγκεκριμένες εταιρείες.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν χρειάζονται όλες αυτές οι εταιρείες. Η απάντηση είναι προφανής: Όπως λειτουργούν, όχι. Όταν στόχος είναι απλώς να περνούν δαπάνες... κάτω από τα ραντάρ του δημόσιου λογιστικού, δεν χρειάζονται εταιρείες, αλλά αλλαγή του προβληματικού πλαισίου. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι πρέπει να γίνει πιο ευέλικτο το δημόσιο λογιστικό, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να παρακάμπτεται με εταιρείες παράλληλες.
Το σωστό λοιπόν είναι να καταργηθούν όλες οι εταιρείες και να απλοποιηθούν οι διαδικασίες σύνταξης μελετών και εκτέλεσης έργων. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, θα ακούμε σε κάθε αλλαγή ηγεσίας για «σημεία και τέρατα» τα οποία στη συνέχεια θα ξεχνιούνται. Η νέα εξουσία αντιλαμβάνεται ότι έχει τα χέρια δεμένα και θέλει να χρησιμοποιήσει τις εταιρείες για να κάνει τη δουλειά της, οπότε οδηγείται σε κλείσιμο υποθέσεων και συμψηφισμό. Σε σχέση με το ειδικότερο ζήτημα της «Πελοπόννησος ΑΕ», ο μόνος δρόμος είναι η εκκαθάριση και η απόδοση ευθυνών στην προηγούμενη διοίκηση Περιφέρειας και ΠΕΔ.