Η μικρή αύξηση της τιμής το πιθανότερο είναι να αποδειχθεί συγκυριακή, όπως πολλές φορές έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Η άνοδος και η πτώση της τιμής του ελαιολάδου εξαρτάται δυστυχώς από παράγοντες εκτός της περιοχής και της χώρας. Η διαχρονική αποτυχία όλων είναι ότι δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν συνθήκες ασφάλειας στη διακύμανση των τιμών. Το να μεταβάλλεται η τιμή ενός προϊόντος μερικά λεπτά είναι λογικό, αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν διακυμάνσεις όπως αυτές που παρατηρούνται την τελευταία δεκαετία στο ελαιόλαδο. Οι διακυμάνσεις αυτές δεν εξηγούνται με όρους ορθής λειτουργίας της αγοράς.
Η τιμή του ελαιολάδου θα συνεχίσει να εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες όσο δεν εφαρμόζονται συγκεκριμένες πολιτικές στο εσωτερικό της χώρας. Το ελαιόλαδο θα πρέπει αρχικώς να σταματήσει να πωλείται χύμα και ανώνυμα στην ελληνική αγορά. Μόνο αν πωλείται τυποποιημένο στην ελληνική αγορά θα καταφέρει να κατακτήσει και τα ράφια του υπόλοιπου κόσμου. Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν είναι εύκολο, έχει πολιτικό κόστος μιας και θίγει μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Είναι όμως το σημείο από το οποίο οφείλει να ξεκινήσει κάποιος, προκειμένου να ενισχυθεί η τυποποίηση και να αποκτήσει επώνυμο και αναγνωρίσιμο προϊόν.
Τα μέτρα που κατά καιρούς έχουν ληφθεί τόσο για τη χρήση τυποποιημένου ελαιολάδου στην εστίαση όσο και για τη διακίνηση του χύμα ντενεκέ, έχουν μείνει στα χαρτιά. Όσο το χύμα στην εσωτερική αγορά κυριαρχεί, θα κυριαρχεί και η εξαγωγή με βυτία στην Ιταλία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η τιμή του ελαιολάδου θα θυμίζει ασανσέρ και οι ελαιοπαραγωγοί θα παριστάνουν τους χρηματιστές για να βρουν πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος για να πουλήσουν, μετρώντας τελικώς χαμένες ευκαιρίες και χρήματα.