Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι το νέο σημείο αντιπαράθεσης στο χώρο της παιδείας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων, του εκπαιδευτικού    έργου και των εκπαιδευτικών. Διαθέτει τον πολιτικό χρόνο και χώρο για να εφαρμόσει την πολιτική της. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις από την άλλη δίνουν μάχη χαρακωμάτων για να μην ξεκινήσει η αξιολόγηση. Με αποχή σαν απεργία -δεν θα κάνουν αυτό που λέει το υπουργείο, αλλά χωρίς καμία οικονομική ή άλλη συνέπεια- προσπαθούν να παρεμποδίσουν τη διαδικασία. Όποιος διαθέτει στοιχειώδη αντίληψη της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας αντιλαμβάνεται ποια θα είναι η συνέχεια και ποιοι θα βγουν βαθύτατα ηττημένοι από τη σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Η υπουργός Παιδείας, ανακοινώνοντας χθες τις προθέσεις της για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, βάζει ως προμετωπίδα το «όποιος αξιολογεί αξιολογείται». Η επικοινωνιακή ισχύς του συνθήματος είναι τεράστια. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να διαφωνήσει με αυτό; Οι εκπαιδευτικοί έχουν δίκιο να ανησυχούν για το κατά πόσο η αξιολόγηση θα είναι άρτια και αντικειμενική – αυτό όμως είναι άλλης τάξης ζήτημα, το οποίο θα πρέπει να αναδειχθεί και να επιλυθεί στην πορεία. Το να ξεκινάς με «όχι στην αξιολόγηση» είναι σαν να προσπαθείς να σπάσεις τον τοίχο με το κεφάλι σου.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί κάποιος που αξιολογεί, και μάλιστα παιδιά, να μην αξιολογείται. Η συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών θα πρέπει να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην κοινή λογική, αλλά και στη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Το να ξεκινήσει η διαδικασία και να συζητηθούν συγκεκριμένα ζητήματα, μέσα στα πλαίσια της λογικής αλλά και της επιστημονικής προσέγγισης της αξιολόγησης, είναι αυτό που πρέπει να πράξουν. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να διασφαλίσουν την ποιότητα της αξιολόγησης, αλλά και την εικόνα των εκπαιδευτικών στα μάτια των πολιτών. Με την άρνηση και τις παλαιο-συνδικαλιστικές ντρίπλες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να βάζουν τους πολίτες απέναντί τους. Και έτσι χάνουν διπλά.