Η κλιματική αλλαγή δεν οδηγεί μόνο σε ανεξέλεγκτες φωτιές και πλημμύρες, αλλά δημιουργεί και τεράστια προβλήματα στην αγροτική παραγωγή. Όπως πολλές φορές έχει επισημανθεί, μία σειρά από παραδοσιακές καλλιέργειες στη Μεσσηνία για να συνεχίσουν να υπάρχουν θα πρέπει να βρεθεί τρόπος άρδευσής τους. Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας έχει αλλάξει τα χαρακτηριστικά αγροτικών και δασικών περιοχών και έχει δημιουργήσει εντελώς νέες συνθήκες στο μεσογειακό περιβάλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος καίγονται όλες οι χώρες της Μεσογείου και ούτε πρέπει να περνά απαρατήρητο ότι η παραγωγή ελαιολάδου κάθε χρόνο είναι συνάρτηση της ξηρασίας.

Οι νέες συνθήκες απαιτούν προσαρμογές σε όλα τα επίπεδα. Το κράτος θα πρέπει να προετοιμάζεται πλέον για την αντιμετώπιση όλο και πιο «ακραίων φαινομένων». Οι μηχανισμοί και οι δομές του παρελθόντος είναι φανερό ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις νέες συνθήκες. Οι αγρότες από την άλλη πλευρά δεν μπορούν να προσδοκούν εισόδημα μέσα από τον παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας. Χρειάζονται νέες καλλιεργητικές πρακτικές και βέβαια αξιοποίηση κάθε υδάτινου στοιχείου. Όλα δείχνουν ότι το νερό και η άρδευση θα είναι απολύτως απαραίτητα για να συνεχίσουν να υπάρχουν παραδοσιακές καλλιέργειες όπως το ξερό σύκο, που μέχρι σήμερα δεν χρειαζόταν πότισμα.

Η αναδιάρθρωση της καλλιέργειας σύκου για να προχωρήσει και να έχει νόημα θα πρέπει απαραίτητα να συνοδεύεται από άρδευση των εκτάσεων. Τα τελευταία χρόνια οι ζημιές που καταγράφονται από την ξηρασία στο συγκεκριμένο προϊόν δεν αφήνουν περιθώρια για άλλο χειρισμό. Χωρίς άρδευση δεν πρόκειται να ευδοκιμήσουν τα νέα φυτά και δεν πρόκειται να αποδώσουν ποσοτικά και ποιοτικά. Οι αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν το χαμένο εισόδημα των αγροτών. Η συκοπαραγωγή για να συνεχίσει να υπάρχει στην περιοχή χρειάζεται νερό αλλά και νέα φιλοσοφία στη διαχείριση του προϊόντος. Οι παλιές συκιές …καίγονται από τον ήλιο, ενώ χρειάζονται ομάδες παραγωγών που θα φέρουν …φρέσκο αέρα στο προϊόν.