Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι συνδεδεμένος με την υπεράσπιση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Το βασικό αίτημα της εξέγερσης των φοιτητών το 1973 ήταν η άμεση και ελεύθερη εκλογή εκπροσώπων στους φοιτητικούς συλλόγους. Οι εκλογές και η δημοκρατία ήταν τα βασικά αρχικά ζητούμενα που οδήγησαν στη μεγαλειώδη κινητοποίηση του Πολυτεχνείου, η οποία βάφτηκε με αίμα. Η χούντα δεν έπεσε με το Πολυτεχνείο το 1973, αλλά τον Ιούλιο του 1974 μετά από την εθνική ήττα στην Κύπρο, όπου οι Τούρκοι πήραν σε λίγες μέρες το μισό νησί.

Οι χουντικοί στρατιωτικοί και οι παρακρατικοί συνεργάτες τους έπνιξαν στο αίμα την εξέγερση των φοιτητών, αλλά αναγκάστηκαν να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς της αστικής δημοκρατίας αδυνατώντας να διαχειριστούν τον εθνικό διασυρμό. Η πραγματική αποτύπωση των γεγονότων της πτώσης της χούντας αλλά και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι πολλαπλώς χρήσιμη. Από τη μια πλευρά μας μάθαινε ότι ο λεβεντοπατριωτισμός των αγραμμάτων που πωλείται εύκολα σε κουφιοκέφαλους οδηγεί σε εθνικές ήττες και από την άλλη ότι η δημοκρατία είναι το μεγάλο αγαθό για το οποίο αξίζει να σταθείς μπροστά από τα τανκς.

Η δημοκρατία καταπατάται βάναυσα σήμερα από αυτούς που αυτοαναγορεύονται αυθεντικοί εκφραστές του μηνύματος του Πολυτεχνείου. Αυτά που συμβαίνουν με τους προπηλακισμούς πολιτικών προσώπων, κομμάτων του Κοινοβουλίου, ακόμα και των πρωταγωνιστών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δείχνουν ότι δεν έχει χαθεί μόνο το μήνυμα του Πολυτεχνείου αλλά κάθε λογική. Όταν ένα δημοκρατικό καθεστώς δεν μπορεί να περιφρουρήσει τη γιορτή της δημοκρατίας έχει αποτύχει. Όταν ο κάθε διαταραγμένος αναγορεύεται σε πορτιέρη της δημοκρατίας χρειάζεται αντίδραση. Η χούντα το ‘73 ήταν έξω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, πλέον βρίσκεται εντός του! Η γιορτή του Πολυτεχνείου θα αποκτήσει ξανά νόημα όταν οι φασίστες που παριστάνουν τους τιμητές θα πεταχτούν έξω από τους χώρους του. Αυτό που συμβαίνει είναι ντροπή. Η γιορτή του αγώνα για τη δημοκρατία δεν μπορεί να καταπατάται βάναυσα από φασίστες και μπαχαλάκηδες.