Ολα δείχνουν ότι τα συγκεκριμένα δάνεια θα συνεχίσουν να απασχολούν για πολλά χρόνια την τοπική επικαιρότητα, μέχρι με κάποιο τρόπο, κάποια στιγμή, να... εξαφανιστούν. Γιατί το να εξοφληθούν από τους λήπτες τους φαντάζει από χλωμό έως πεθαμένο. Τα πυροδάνεια από την πρώτη στιγμή είχαν τη λογική της ενίσχυσης και όχι του δανείου. Ο τρόπος και ο λόγος που χορηγήθηκαν δεν είχαν να κάνουν με τραπεζικό δανεισμό, αλλά με κρατική ενίσχυση μέσω τραπεζών.

Τώρα, το αν έπρεπε οι ενισχύσεις να βαφτιστούν δάνεια ή όχι, αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που χάνεται στην ιστορία της διακυβέρνησης Καραμανλή - η οποία μέσω αυτού του τρόπου εξασφάλισε ψήφους κι έσβησε τις ευθύνες της για τις φονικές πυρκαγιές του 2007. Μαζί με το δάνειο στις πυρόπληκτες επιχειρήσεις που είχαν... αγναντέψει τη φωτιά, πήγαινε και το ψηφοδέλτιο για την πανηγυρική επανεκλογή Καραμανλή. Μετά από 1,5 χρόνο όμως... ήρθαν οι μέλισσες και τα μνημόνια. Τα πυροδάνεια είναι πια μια ανάμνηση από τη “χρυσή εποχή” - που δυστυχώς, καμιά επιτροπή δεν τη διερευνά. Μάλλον κανέναν δεν συμφέρει να δει τους πραγματικούς λόγους της χρεοκοπίας.