«Μια διαδεδομένη αλλά λανθασμένη αντίληψη είναι ότι η Ελλάδα είναι μια σχεδόν μονοθεματική οικονομία του τουρισμού και των υπηρεσιών, όπου έχει επέλθει πλήρης αποβιομηχάνιση και αποκλεισμός κάθε παραγωγικής διαδικασίας τόσο στον πρωτογενή τομέα όσο και στη μεταποίηση. Η πραγματικότητα, όμως, απέχει σημαντικά από αυτή την αντίληψη», υπογραμμίζει και εξειδικεύει εν συνεχεία:
«Μάλιστα, η αλήθεια είναι -σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ- ότι χάρη στην ασκούμενη πολιτική, η βιομηχανική και μεταποιητική παραγωγή στη χώρα μας έχει αυξηθεί κατά 2 μονάδες τα τελευταία 5 χρόνια, προσεγγίζοντας το 14% του ΑΕΠ.
Πόσοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι την τελευταία 5ετία με τα κίνητρα που έδωσε η κυβέρνηση έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 1,5 δισ. ευρώ επενδύσεις σε παραγωγή και Έρευνα Φαρμάκων με αποτέλεσμα τη Δημιουργία 10 νέων εργοστασίων και 14 νέων Ερευνητικών Κέντρων;
Πόσο γνωστό είναι ότι η Ελλάδα παράγει το 50% των χημικών φαρμάκων ογκολογίας στην Ευρώπη (9-10 εκατομμύρια φιαλίδια), το 25% των φαρμάκων πενικιλίνης (36 εκατομμύρια φιαλίδια) και το 30% των καρδιομεταβολικών φαρμάκων;
Ή ότι η χώρα μας, με 45 εργοστάσια φαρμάκων σε σύνολο 400 στην ΕΕ, αντιπροσωπεύει το 10% της ευρωπαϊκής παραγωγής και μπορεί και παράγει σημαντικά κρίσιμα φάρμακα για κάλυψη αναγκών και των Ευρωπαίων ασφαλισμένων;»
Αλλά, και πέραν του χώρου του φαρμάκου, «πόσοι γνωρίζουν ότι μία ελληνική εταιρεία έχει τη μοναδική επιχείρηση εξόρυξης βωξίτη στην ΕΕ-27; Κι ότι στην παραγωγή πρωτογενούς αλουμινίου, η Ελλάδα κατέχει μερίδιο αγοράς 20% στην ΕΕ-27 και στην παραγωγή αλουμίνας περίπου το 25% της ευρωπαϊκής αγοράς;
Πόσοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός προϊόντων χαλκοσωλήνων στην Ευρώπη κατά όγκο; Ή ότι έχει τη μεγαλύτερη ατομική παραγωγή χαλκοσωλήνων στην περιοχή EMEA (Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική) με το μερίδιο αγοράς στην Ευρώπη να ξεπερνά το 20%;
Πόσο γνωστό είναι ότι μια ελληνική εταιρεία με έδρα στην Εύβοια, με 40 χρόνια διεθνούς παρουσίας, είναι ανάμεσα στους τρεις μεγαλύτερους παραγωγούς στον τομέα των κεραμικών παγκοσμίως;
Ή ότι η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση στην ΕΕ στα προϊόντα μαρμάρου (ακατέργαστα ή περίπου κομμένα), με την Ιταλία πρώτη με διπλάσια παραγωγή, και την Ισπανία τρίτη με 20% λιγότερη παραγωγή;».
Ενώ και στα γεωργικά – κτηνοτροφικά – αλιευτικά προϊόντα, «πόσοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι πρώτη χώρα στην παραγωγή ίνας βαμβακιού στην Ευρώπη, πρώτη χώρα στην παραγωγή γάλακτος προβάτων και τέταρτη στην παραγωγή κατσικίσιου γάλακτος, δεύτερη χώρα στην παραγωγή ακτινιδίων, τέταρτη χώρα στην παραγωγή ελιάς και πρώτη χώρα στην ΕΕ στην παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου;».
Και στο δια ταύτα, «η λίστα είναι μεγάλη και υπάρχουν αρκετά ακόμη τέτοια παραδείγματα. Η παραγωγή εξαγωγικών προϊόντων βρίσκεται σε ανοδική τροχιά τα τελευταία χρόνια και η χώρα μας γίνεται σταδιακά μια οικονομία που υποστηρίζει περισσότερο και πιο ανταγωνιστικά τις παραγωγικές επενδύσεις.
Δεν έχουν λυθεί προφανώς όλα τα προβλήματα. Όμως η Ελλάδα και παράγει και εξάγει και επενδύει σε μια οικονομία όλο και πιο ανθεκτική στα εξωγενή σοκ με διαφοροποιημένους κλάδους που προσφέρουν πιο ποιοτικές και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας».
