Στο μυαλό μας τον έχουμε ταυτισμένο με κωμικούς ρόλους όπως του "Σκαραβαίου" ή του "Μισομερίδα" και πολλούς άλλους τους οποίους υποδύθηκε, αλλά ο Τάσος Παλαντζίδης επισημαίνει πως δεν είναι μόνον κωμικός ηθοποιός. Μας θυμίζει δε πως έχει πρωταγωνιστήσει ή συμμετάσχει και σε ταινίες που δεν ήταν κωμωδίες, σε δραματικούς ρόλους, όπως "Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι" ή "Καραβάν Σαράι" στην οποία μάλιστα βραβεύτηκε για την ερμηνεία του. Απαντώντας δε σε ερώτηση για το είδος που τον εκφράζει περισσότερο η απάντησή του είναι αφοπλιστική: "Με εκφράζει περισσότερο η καλή δουλειά. Η καλή δουλειά δεν χαρακτηρίζεται από το αν είναι κωμωδία ή δράμα, αλλά από το τι έχει να σου πει και τον τρόπο που στο λέει γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το θέατρο είναι μία "εστία τεχνών". Δηλαδή είναι η σκηνοθεσία, η υποκριτική, η μουσική, η σκηνογραφία αφού όλα αυτά συνυπάρχουν. Εάν λοιπόν όλα αυτά είναι εξαιρετικά δεν έχει σημασία αν είναι κωμωδία ή δράμα η παράσταση ή η ταινία ή οτιδήποτε άλλο. Εγώ πάντα προσβλέπω στους καλούς συνεργάτες με την έννοια να δουλεύουν πολύ κι όχι τόσο στο μέγεθος του ταλέντου τους. Μ' αρέσει να υπηρετώ αυτό που κάνω και όχι να το χρησιμοποιώ. Ο κόσμος πάντως με έχει γνωρίσει περισσότερο μέσα από την τηλεόραση όπου έχω χαρακτηριστεί ως κωμικός ηθοποιός. Νομίζω ότι τα καταφέρνω και σε άλλα, αλλά είναι λιγότερα. Στο ελεύθερο θέατρο, όμως, οι παραγωγοί ή οι σκηνοθέτες με επιλέγουν συνήθως σε κωμικούς ρόλους.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Τάσου Παλαντζίδη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στο Νίκο Γιώτη:
Πολλοί έχουμε κατάθλιψη και δεν το ξέρουμε
Στην Ελλάδα όμως της οικονομικής κρίσης οι Έλληνες δεν επιζητούν περισσότερο τις κωμωδίες;
Αυτό που λείπει και κατά τη γνώμη μου έλειπε πάντα από τον κόσμο είναι το γέλιο. Τώρα ακόμη περισσότερο γιατί πιστεύω πως πολλοί έχουμε κατάθλιψη και δεν το ξέρουμε. Πραγματικά έχουμε ανάγκη από κωμωδίες τώρα.
Όπως η θεατρική παράσταση "SEX And The Grexit" που γράψατε και στην οποία πρωταγωνιστείτε;
Ίσως. Πρόκειται για την πρώτη παράσταση που έχω γράψει με βάση διάφορα παράλογα που έχουν συμβεί και έχει ζήσει η γενιά μου κατά τα προηγούμενα χρόνια. Επειδή όταν το έγραψα είχα τις ανασφάλειές μου, μου έδωσε κάποιες κατευθύνσεις ο Λάκης Λαζόπουλος. Παίζοντας, λοιπόν, την παράσταση θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω γι αυτήν ακόμη και τη λέξη "πετυχημένη". Κι όσο για τον λόγο που την έγραψα είναι ότι ήθελα να προσαρμόσω την προσωπική μου δουλειά στις ανάγκες της εποχής. Το σενάριο αφορά τη συνάντηση δύο άστεγων με δύο αλλοδαπές γυναίκες κατά την οποία προκύπτουν πολλά ευτράπελα. Ήδη περιοδεύει στην Ελλάδα, ενώ υπάρχουν προτάσεις να πάμε στη Γερμανία και στην Κύπρο!
Ο κόσμος είναι αυτός που αποφαίνεται αν μία παράσταση είναι καλή ή όχι
Ποια ανάγκη σας ώθησε να γράψετε τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση;
Ήθελα να προσαρμόσω την προσωπική μου δουλειά -εξ' ου και το "Θίασος Βαλίτσα"- στις ανάγκες της εποχής. Υπάρχει μία αναφορά στην Ελλάδα με όλες τις εξελίξεις, πολιτικές, ηθικές και άλλες που διαδραματίστηκαν μέχρι σήμερα, πάντα υπό το πρίσμα το κωμικό. Κλείνοντας δε φέτος 45 χρόνια στο θέατρο πιστεύω πως έχω πείρα και μπορώ να μιλήσω θεατρικά. Δηλαδή αυτά που έζησα μπορώ να τα πω μέσα από τη συγγραφή με έναν τρόπο που ίσως γνώριζα καλύτερα από άλλους τρόπους που γνωρίζουν κάποιοι άλλοι. Φεύγοντας ο κόσμος από τη συγκεκριμένη παράσταση εκτός από το γέλιο κατά τη διάρκειά της σκέφτεται κιόλας διάφορα από τα δρώμενα σ' αυτήν. Κι αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα γιατί είμαι πάντα επιφυλακτικός με τη δουλειά μου και πιστεύω πως ο κόσμος είναι αυτός που αποφαίνεται αν μία παράσταση είναι καλή ή όχι. Συνεπώς άποψη για την κάθε παράστασή μου έχω μετά το τέλος της βλέποντας τις αντιδράσεις του κόσμου.
Πριν από τέσσερα χρόνια είχατε ανεβάσει στη Θεσσαλονίκη μία παράσταση ενός θεατρικού έργου σε δική σας "ελεύθερη απόδοση" στην... ποντιακή διάλεκτο, η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία αν κρίνουμε και από την προσέλευση του κοινού. Σκέφτεστε να επαναλάβετε αυτό το εγχείρημα;
Παρότι όντως ήταν πετυχημένο το εγχείρημα και ανέβηκε επί τρεις μήνες με επιτυχία, δυστυχώς, λόγω υψηλού κόστους δεν μπορούσε να περιοδεύσει σε περιοχές με ποντιακό πληθυσμό που μιλούν την διάλεκτο γιατί δεν υπήρχαν μεγάλοι χώροι για να παίξουμε και να καλύψουμε τα έξοδά μας...
Κι όσον αφορά στην ευρηματική ονομασία "Θίασος Βαλίτσα" πώς προέκυψε;
Επειδή η συγκεκριμένη παράσταση κυρίως περιοδεύει, δηλαδή ταξιδεύει, κι αυτά είναι συνυφασμένα με μία βαλίτσα, γι αυτό σκέφτηκα να τον ονομάσω έτσι.
Υπάρχουν και σήμερα ταλαντούχοι σεναριογράφοι αλλά δεν έχουν διάθεση να γράψουν
Στο παρελθόν υπήρχαν μεγάλοι θεατρικοί συγγραφείς - σεναριογράφοι όπως ο Ψαθάς, ο Τσιφόρος, ο Γιαλαμάς κ.α, έργα των οποίων παίζονται ακόμη με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα υπάρχουν ταλαντούχοι θεατρικοί συγγραφείς - σεναριογράφοι αντίστοιχοι με εκείνους προηγούμενων ετών;
Υπάρχουν, αλλά πιστεύω πως δεν έχουν τη διάθεση και το λόγο να γράψουν. Επειδή βρισκόμαστε σε μία αρρωστημένη κατάσταση όσον αφορά σ' αυτά που βιώνει ο κόσμος αυτοί που γράφουν πρέπει να έχουν διάθεση. Το γράψιμο δεν είναι... βάρδια σε ένα εργοστάσιο. Είναι διάθεση! Αυτήν τη διάθεση δεν τη βρίσκεις εύκολα σήμερα. Αυτός είναι ο λόγος που είναι περιορισμένοι οι συγγραφείς μας. Δεν ξέρω πιο θα είναι το μέγεθος αυτών που θα μπορούσαν να γράψουν και να εκφραστούν, αλλά σίγουρα δεν είναι η καλύτερη εποχή για να γράφουνε σήμερα.
Συνεπώς υπάρχουν μυαλά, υπάρχει διάθεση αλλά δεν έχουν διάθεση να γράψουν;
Μάλλον το περιβάλλον δεν τους ευνοεί ώστε να είναι δημιουργικοί.
Στην τηλεόραση έχουμε σχεδόν δύο χρόνια να σας δούμε...
Απέχω συνειδητά γιατί σ' αυτό το διάστημα παρότι μου έχουν γίνει κάποιες προτάσεις δεν ανταποκρίθηκα επειδή δεν είχα λόγους να δουλέψω σε κάτι που οι συνθήκες θα μ' έκαναν να μην βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό.
Δηλαδή δεν υπήρχε κάποιος ρόλος σαν εκείνον του "Σκαραβαίου" στους "Δέκα μικρούς Μήτσους" με τον οποίο θαρρώ πως σας είχε ταυτίσει ο κόσμος;
Όντως με φώναζαν "Σκαραβαίο" και ίσως να με είχαν ταυτίσει κάποιοι με εκείνον τον ρόλο, όπως όταν έπαιζα σε μια άλλη σειρά όπου είχα το παρατσούκλι "μισομερίδας" με φωνάζανε "μισομερίδα"... Αν υπήρχε κάποιος ρόλος σαν αυτούς ασφαλώς θα δεχόμουν.
Συμπληρώνοντας σαράντα πέντε χρόνια στο θεατρικό σανίδι κάνοντας έναν απολογισμό των καλλιτεχνικών σας δραστηριοτήτων νοσταλγείτε καθόλου τα πρώτα σας βήματα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το οποίο υπηρετήσατε σχεδόν επί 18 χρόνια και όσα σε επίπεδο γνώσεων και εμπειρίας αποκομίσατε;
Το Κρατικό Θέατρο ήταν το σχολείο μου κοντά σε ανθρώπους οι περισσότεροι από τους οποίους δυστυχώς δεν υπάρχουν. Δάσκαλοι και σκηνοθέτες άλλης εποχής και άλλης σχολής των οποίων το θέατρο ήταν η... ζωή τους. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκόμισα από εκείνους ήταν και είναι ο κανόνας στη δουλειά μου!
ΑΠΕ-ΜΠΕ
