Εξ αιτίας της απομακρυσμένης θέσης και του απόκρημνου εδάφους της περιοχής, οι πυριτιδόμυλοι μπορούσαν να λειτουργούν άφοβα, χωρίς τον κίνδυνο να τους αντιληφθούν οι Τούρκοι. Η παραγωγική μονάδα της πόλης αριθμούσε 14 τέτοιες εγκαταστάσεις. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, οι Δημητσανίτες απέκτησαν φήμη δεξιοτεχνών πυριτιδοποιών. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μάλιστα, αναφέρει πως αποφευγόταν η στρατολόγησή τους, για να μπορούν να επιδίδονται απερίσπαστοι στην παραγωγή μπαρουτιού. Το μόνο αρνητικό είναι πως, λόγω έλλειψης χαρτιού, χρησιμοποιήθηκαν ως πρώτη ύλη οι σελίδες εκκλησιαστικών βιβλίων, ανεκτίμητης αξίας.