Το δικαστήριο ξεκίνησε με την κατάθεση ενστάσεων από τους δικηγόρους υπεράσπισης, μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, οι οποίες αφορούσαν καταρχήν την ακυροδικία επικαλούμενοι το κλητήριο θέσπισμα σε ό,τι αφορούσε την κατηγορία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, την εκκρεμοδικία αφού για την υπόθεση της άδειας υπάρχει και άλλο δικαστήριο, όπως και για δεδικασμένο της υπόθεσης που αφορά την έκδοση άδειας. Μετά από διακοπή του δικαστηρίου, η πρόταση της εισαγγελέα ήταν το πρώτο αίτημα να γίνει δεκτό. Για το δεύτερο εξέφρασε την επιφύλαξή της και το τρίτο απορρίφθηκε. Τελικά το δικαστήριο έκανε δεκτό το πρώτο αίτημα της υπεράσπισης τονίζοντας ότι υπάρχει θέμα ακυρότητας ως προς το κλητήριο θέσπισμα και διέταξε την επαναγωγή της υπόθεσης στην Εισαγγελία. Για το δεύτερο αίτημα το δικαστήριο επιφυλάχτηκε να απαντήσει και όπως τονίστηκε αυτό θα φανεί από την διαδικασία, αφού είχε ερωτήματα να θέσει στους συντάκτες της έκθεσης αυτοψίας. Το τρίτο αίτημα το απέρριψε τονίζοντας ότι το αδίκημα είναι διαφορετικό. Αυτό που έχει δικαστεί, αφορούσε πολεοδομικές παραβάσεις.

Ετσι η υπόθεση ξεκίνησε να εξετάζεται ως προς το ένα μέρος της μόνο -το αν υπήρχε σχετική άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων- και όχι για την κατηγορία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Μάρτυρες κλήθηκαν να καταθέσουν υπάλληλοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου από την Διεύθυνση Περιβάλλοντος, υπηρεσία η οποία είχε επιβάλει και πρόστιμα για την υπόθεση αυτή.

Ο δικηγόρος του Δημοσίου αναφέρθηκε στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη μη λήψη μέτρων προστασίας της περιοχής. Από την πλευρά της υπεράσπισης μεταξύ άλλων τονίστηκε ότι τους δρόμους δεν τους άνοιξαν αυτοί. 

Το δικαστήριο πρόλαβε να εξετάσει μόλις δύο μάρτυρες και καθώς η ώρα είχε παρέλθει, διακόπηκε η διαδικασία.

Κ.Μπ.