Νωρίτερα και ο εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή τους, επισημαίνοντας στην αγόρευσή του ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί νόθευση εγγράφου μια επισήμανση πάνω στο τοπογραφικό, που σκόπευε στο να φανεί καθαρότερα η πορεία παλαιού καλντεριμιού. Είπε ακόμα πως δεν θα μπορούσαν να παραπλανήσουν τον αρμόδιο υπάλληλο, αφού η Πολεοδομία είχε τα απαραίτητα έγγραφα για να αντιπαραβάλει τους ισχυρισμούς τους. Θυμίζουμε ότι οι 6 (από τους οποίους οι 4 είναι μηχανικοί) βρέθηκαν κατηγορούμενοι μετά από μήνυση του ιδιώτη πολιτικού μηχανικού, όταν το 2013 κατήγγειλαν στην Πολεοδομία Καλαμάτας παρεμβάσεις ιδιωτών σε λιθόστρωτα καλντερίμια της Βέργας -ενώ κάποια από αυτά ήδη έχουν ανακηρυχθεί ως ιστορικά μνημεία από το υπουργείο Πολιτισμού.
ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
Ωστόσο, ο μηνυτής από την πλευρά του -όπως ειπώθηκε κατά την αποδεικτική διαδικασία- έχει δικαιωθεί στα πολιτικά δικαστήρια, καθώς έχουν αποφανθεί ότι δεν καταπάτησε την οδό Ευαγγελιστρίας. Η πολιτική αγωγή μάλιστα υποστήριξε πως αν υπάρχει λιθόστρωτο μονοπάτι που περνά από την ιδιοκτησία του μηνυτή, δεν σημαίνει ότι είναι και κοινόχρηστο. Και τόνισε ότι ναι μεν μπορεί ένα αλώνι ή μονοπάτι (και τέτοια όπως ειπώθηκε υπάρχουν πολλά στη Βέργα) να έχει αξία ως ιστορικό μνημείο, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι αν πράγματι μιλάμε για κάτι το κοινόχρηστο.
Η υπεράσπιση πάντως επικαλέστηκε ότι είναι δικαίωμα ενός πολίτη (κατοχυρωμένο από το άρθρο 24 του Συντάγματος) να καταφύγει στις Αρχές και να καταγγείλει ότι απειλείται ένα ιστορικό μνημείο, όπως έγινε με τα λιθόστρωτα καλντερίμια στη Βέργα που ένωναν την παραλία με την Ανω Βέργα και τα οποία με το πέρασμα των χρόνων σε μεγάλο αριθμό μπαζώθηκαν και αχρηστεύτηκαν.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
Οι κατηγορούμενοι από την πλευρά τους επικαλέστηκαν επίσης ότι υπάρχει απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης, σύμφωνα με την οποία δεν αμφισβητείται η κοινοχρησία του επίδικου μονοπατιού, αντίθετα από τους ισχυρισμούς του μηνυτή περί “δουλείας δρόμου”. Σχετικά δε με την απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλαμάτας το Μάιο του 2015 (η απόφαση αναγνώρισε μεταξύ άλλων και την ιδιοκτησία του μηνυτή), η υπεράσπιση επέρριψε πολιτικές ευθύνες στον δήμαρχο Παναγιώτη Νίκα γιατί δεν έγινε έφεση κατά της δικαστικής απόφασης, όπως είχε ζητήσει με δημόσια παρέμβασή του ο Σύλλογος “Φίλοι της Βέργας”, θεωρώντας ότι το δικαστήριο αναγνώριζε κοινόχρηστα τμήματα δημοτικού δρόμου σε ιδιώτες.
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΟΥ
Τέλος, όσον αφορά την κατηγορία της πλαστογραφίας μετά χρήσης (οι κατηγορούμενοι παρουσίασαν στην Πολεοδομία ένα τοπογραφικό σχεδιάγραμμα όπου φαίνεται με μπλε γραμμή η πορεία παλαιού κοινοτικού δρόμου, που γίνεται καλντερίμι), η υπεράσπιση υποστήριξε ότι οι κατηγορούμενοι ως πολιτικοί μηχανικοί, τοπογράφοι κλπ., έχουν ως πάγια τακτική να σημειώνουν πάνω στους χάρτες για να διευκολύνουν έτσι τη δημόσια διοίκηση. Στην επίδικη δε περίπτωση, ο ισχυρισμός των κατηγορουμένων, ο οποίος έγινε δεκτός από το δικαστήριο, ήταν πως και το πρωτότυπο τοπογραφικό σχεδιάγραμμα είχε την ίδια διάταξη και η επισήμανση με την μπλε γραμμή έγινε πάνω στην αρχική για να εξειδικεύσουν με αυτό τον τρόπο την καταγγελία τους κι όχι για να νοθεύσουν το έγγραφο.
Ν.Κ.
