Στον 37χρονο το Μικτό Ορκωτό Εφετείο αναγνώρισε χθες κατά πλειοψηφία το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη κι έτσι η ποινή από ισόβια κάθειρξη μειώθηκε στα 15 χρόνια κάθειρξη και αποφυλακίζεται. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η υπόθεση συζητήθηκε ως προς το εύρος της ποινής και των ελαφρυντικών σύμφωνα με τις νεότερες διατάξεις του αναθεωρημένου Ποινικού Κώδικα.
Θυμίζουμε ότι στις 8 Οκτωβρίου 2014 ο 37χρονος είχε καταδικαστεί ομόφωνα από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Καλαμάτας για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για οπλοχρησία. Οπως και πρωτόδικα, κανένα ελαφρυντικό δεν αναγνωρίστηκε από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, ενώ δύο από τους ενόρκους είχαν διαφωνήσει γιατί ήθελαν να του αναγνωριστεί αυτό του πρότερου έντιμου βίου.
Ο συνήγορος του 37χρονου Γιώργος Ράλλης μιλώντας στην “Ε” για την απόφαση και την αποφυλάκιση του εντολέα του δήλωσε τα εξής:
“Μετά από αναίρεση, η ποινή που επιβλήθηκε είναι 15 χρόνια κάθειρξη, αντί της ισοβίου καθείρξεως που είχε επιβληθεί πρωτόδικα, αλλά και σε δεύτερο βαθμό, με συνέπεια να αποφυλακίζεται, ενώ έχει ήδη κρατηθεί στις φυλακές σχεδόν 11,5 χρόνια, από τον Ιούνιο του 2009. Καταρχήν να εκφράσω ακόμα μία φορά τη λύπη μου στους συγγενείς του θανόντος. Κατά δεύτερον να ευχηθώ καλή κοινωνία στον 37χρονο και να πω ότι πραγματικά το ελαφρυντικό το οποίο του αναγνωρίστηκε, που ήταν η καλή συμπεριφορά μετά την πράξη, ήταν κάτι που στην πραγματικότητα του απονεμήθηκε, γιατί αυτά τα 11,5 χρόνια δεν είχε δημιουργήσει ποτέ κανένα πρόβλημα, και μάλιστα η συμπεριφορά του ήταν θετική. Στην απόφαση μειοψήφησε μόνο η πρόεδρος. Πλειοψήφησαν 6-1 οι ένορκοι και οι υπόλοιποι τακτικοί δικαστές. Θέλω να κλείσω πάλι με μία συγγνώμη από πλευράς του κατηγορουμένου και της οικογένειάς του στην οικογένεια του θύματος”.
Από την πλευρά της οικογένειας του θύματος η δικηγόρος Δέσποινα Τσιλιβαράκη, μας είπε:
“Η πολιτική αγωγή δεν είχε λόγο στη συγκεκριμένη υπόθεση, όχι μόνο να παραστεί αλλά και να είναι παρούσα και τυπικά. Για αυτό το λόγο οι οικείοι δεν προσήλθαν, γιατί δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε εικόνα πιθανόν που θα επηρέαζε το δικαστήριο. Πρέπει το δικαστήριο πάντα να είναι ελεύθερο στην απόφασή του. Ηδη μία “δικαίωση” του θανόντος είναι το ότι το δικαστήριο δεν δέχθηκε να μπει στη διαδικασία της ευνοϊκής ρύθμισης του 299 όπως ισχύει σήμερα. Αυτό κατά κάποιο τρόπο δείχνει τη στυγερότητα του αδικήματος. Από την άλλη πλευρά έχουμε μία χαλάρωση της έννοιας των ελαφρυντικών περιστάσεων, το δικαστήριο με την πλειοψηφία μπήκε στην σκέψη ότι θα έπρεπε να το αναγνωρίσει το συγκεκριμένο ελαφρυντικό. Να σας πω, σύμφωνα με αυτό που θεωρώ, κάθε θύμα ή κάθε οικείος θύματος -και δεν λέω θύμα το οποίο έχει αποβιώσει αλλά θύμα εν ζωή, το οποίο έχει υποστεί μία πολύ μεγάλη σωματική βλάβη ή κάτι πολύ κακό από έναν δράστη- θα πει ότι ο κακός νόμος είναι σαν να μην είναι νόμος”.
Ν.Κ.
