Σε εκείνη την πρώτη έκθεση κριτές ήταν οι Βούλα Παπουτσάνη, Στέλλα Μίμη, Μάτα Σκούρα, Νίκος Φωτακόπουλος, Andrew Brace από την Μεγάλη Βρετανία και Carlos Saevich από την Αργεντινή. Στη συνέχεια ο Ομιλος έκανε μια μεγάλη προσπάθεια που ξεκίνησε από το 2002 με αποκορύφωμα τα τελευταία χρόνια που κυριολεκτικά κατάφερε να είναι η κυνοφιλική «ναυαρχίδα» της Νότιας Ελλάδας κρατώντας ψηλά την σημαία της κυνοφιλίας στην Πελοπόννησο. Η σχετικά γρήγορη πρόσβαση από την Αθήνα διευκολύνει πλέον πολλούς Αθηναίους -και όχι μόνο- έκθετες που τιμούν με την παρουσία τους τον Ομιλο της Μεσσηνίας που έχει καθιερωθεί σε περίοπτη θέση στο ημερολόγιο των εκθέσεων.
Ετσι λοιπόν και το προσεχές Σαββατοκύριακο ο Κυνοφιλικός Ομιλος Μεσσηνίας διοργανώνει τις 22 και 23 Εθνικές Εκθέσεις Μορφολογίας στο γήπεδο του Μεσσηνιακού Γ.Σ. Οι εκδηλώσεις θα είναι απογευματινές (19.00) και το Σάββατο και την Κυριακή και η είσοδος για τους φίλους του σκύλου ελεύθερη.
Τι είναι οι εκθέσεις μορφολογίας;
Στις εκθέσεις μορφολογίας σκύλων η επιλογή δεν γίνεται με βάση των όποιων προτιμήσεων ή γούστου, αλλά βάσει του πρότυπου της κάθε φυλής. Το πρότυπο είναι η λεπτομερής περιγραφή, του πώς θα πρέπει να είναι φτιαγμένος ο ιδανικός σκύλος της φυλής, τι ελαττώματα δεν πρέπει να έχει και ποιος πρέπει να είναι ο χαρακτήρας του.
Συχνά-πυκνά οι άνθρωποι απορούν, πώς ένας κριτής διαλέγει ανάμεσα σε ένα τοσοδούλη τσιουάουα κι ένα γιγαντιαίο μολοσσό. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, πως ποτέ ο κριτής δεν κάνει σύγκριση μεταξύ των δύο σκύλων. Ο κάθε σκύλος πάντοτε συγκρίνεται μόνον με την περιγραφή του προτύπου της φυλής του. Ετσι ο κριτής επιλέγει τον σκύλο που ανταποκρίνεται καλύτερα στο πρότυπό του και έχει τα λιγότερα ελαττώματα γιατί ως γνωστόν ο τέλειος σκύλος δεν έχει γεννηθεί ακόμα.
Ο κριτής επίσης θα ελέγξει το αν έχει ο σκύλος τον κατάλληλο χαρακτήρα. Φοβικοί και επιθετικοί σκύλοι αποκλείονται αμέσως. Οι σκύλοι για να παρουσιαστούν στις εκθέσεις μορφολογίας δεν χρειάζονται καμιά φοβερή ειδική εκπαίδευση όπως κάποιοι μπορούν να φαντάζονται. Απλά να είναι καλόβολοι, συνεργάσιμοι, να δέχονται ευχάριστα το άγγιγμα του κριτή να επιτρέπουν να δούμε τα δόντια τους και να περπατάνε ήρεμα όχι χοροπηδώντας δίπλα στο συνοδό τους.
Επίσης θα ελέγξει και το αν υπάρχουν μερικές εμφανείς κληρονομικές ανωμαλίες για παράδειγμα, προγναθισμό-υπογναθισμό-στραβές σιαγόνες, το εντρόπιο-εκτρόπιο στα μάτια, τη χαρακτηριστική κίνηση σκύλων με εξάρθρωση επιγονατίδας, δυσπλασίας κλπ. Επίσης θα προσέξει να μην υπάρχουν υπερτυπισμοί παράδειγμα προεξέχοντα μάτια που είναι επιρρεπή σε τραυματισμούς, πολλές ζάρες ή χαλαρό δέρμα πάνω από τα μάτια που εμποδίζουν την όραση κλπ.
Θα αναρωτηθεί κάποιος πως αφού δεν είναι καλλιστεία, γιατί τότε οι σκύλοι έχουν όλα αυτά τα περίεργα κουρέματα; Η απάντηση έρχεται από πολύ παλιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κανίς που κάποτε δούλευε σαν κυνηγόσκυλο. Το κούρεμά του λοιπόν ήταν προσαρμοσμένο κατάλληλα ώστε να αφαιρείται μεν καμπόσο τρίχωμα για να μην βαραίνει και να μην εμποδίζει τον σκύλο στην κολύμβηση, αλλά αφήνοντας τρίχωμα για προστασία από το κρυολόγημα στους πνεύμονες και στο στήθος και για προστασία από τις αρθρίτιδες, αφήνοντας τούφες στις αρθρώσεις.
Μετά από αυτή τη μικρή ανάλυση είναι λοιπόν προφανές ότι οι εκθέσεις μορφολογίας δεν πρέπει να συγκρίνονται με τα καλλιστεία. Δεν έχουν απολύτως καμία σχέση.
Βασίλης Ανδριανόπουλος
