Θέλγητρο… το όμορφο βουνό του Ελικώνα, κατοικία των Μουσών, όπου σε συνδυασμό με το Μουσικό Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας με τη συμμετοχή αγαπημένων τραγουδοποιών, όπως του Σωκράτη Μάλαμα, του Γιάννη Χαρούλη, του Κωστή Μαραβέγια, της Μελίνας Κανά και πολλών άλλων καλλιτεχνών μέσα σε ένα όμορφο χώρο, ήταν εξ αρχής σίγουρο ότι αυτή η απόδραση από την καθημερινότητα της μεγαλούπολης θα ήταν ξεχωριστή για μένα.
Παρασκευή απόγευμα φθάνοντας στο χώρο του Φεστιβάλ μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο μέσα στα έλατα, παντού κόσμος όλων των ηλικιών να τρέχει, να παίζει και να ρεμβάζει, μαζευόμαστε σε μια πλαγιά για καλύτερη θέα προς τη μουσική σκηνή και εκεί γνωρίζω τους νέους μου φίλους περιμένοντας τους καλλιτέχνες να μας «ταξιδέψουν», ακολούθησε μια υπέροχη βραδιά.
Επόμενη μέρα, πρώτο ξύπνημα στη φύση και ξυπνάω αναζωογονημένη στην όμορφη δροσιά του βουνού. Ξεκινάμε για την κατάκτηση της κορυφής του Ελικώνα, την «Παλιοβούνα» με υψόμετρο 1.748 μ. Η αρχή της πορείας μέσα από το όμορφο γραφικό χωριό της Αγίας Αννας με υψόμετρο 700 μ. Η πορεία μας προς την κορυφή δεν ήταν εύκολη, αλλά μας αποζημίωνε με την ομορφιά του το όμορφο πυκνό ελατοδάσος που διασχίζαμε, μαζί με τα πυκνά σύννεφα που μας συντρόφευαν καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μας και ταυτόχρονα μας προστάτευαν από τις καυτές ακτίνες του ηλίου, κάνοντας ευχάριστη την ανάβασή μας.
Επειτα από την επιτυχή ανάβαση όλης της ομάδας στην κορυφή ακολούθησε μια άλλη εξόρμηση, προς τη θάλασσα αυτή τη φορά και το κοντινό λιμανάκι του Αϊ-Γιάννη, όπου απολαύσαμε τη δροσερή βουτιά μας. Επιστροφή στη βάση μας για ανεφοδιασμό και ξεκούραση. Την ησυχία του μεσημεριού έσπαγαν τα κουρδίσματα και οι πρόβες των βραδινών καλλιτεχνών. Ακολούθησε άλλη μια υπέροχη μουσική βραδιά με το Χαρούλη να μας παρασέρνει στο μυστηριακό κρητικό του γλέντι… και το γλέντι ευτυχώς κράτησε πολύ.
Το επόμενο πρωί μας περίμενε συννεφιασμένο και προμηνύονταν βροχή. Για μας αυτό σήμαινε λίγο νωρίτερα αναχώρηση, για τους κατασκηνωτές που θα έμεναν όμως μάλλον σήμαινε και κάποια ταλαιπωρία, με τη συναυλία της τελευταίας βραδιάς αμφίβολη. Μαζεύουμε μπαγκάζια και αφήνουμε την πανέμορφη κατασκήνωση μας για να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Το πρόγραμμα έλεγε στάση στη Λιβαδειά για καφέ, δίπλα στα τρεχούμενα νερά με τους αιωνόβιους πλάτανους, τα πέτρινα γεφύρια και τους νερόμυλους να συνθέτουν το τοπίο της όμορφης περιοχής. Δυστυχώς ήρθε η ώρα της επιστροφής, εγώ αποβιβάστηκα για Αθήνα και το τρομερό team συνέχισε για Καλαμάτα. Οι μπαταρίες μας γέμισαν με τον ωραιότερο τρόπο και μ' εμένα βέβαια να καταστρώνω ήδη σχέδια για την επόμενη εκδρομή μαζί με τον Ορειβατικό Καλαμάτας.
Αναστασία Πουλάκη
