Σπούδασε επικοινωνιολογία στις ΗΠΑ, όπου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα. Στο Σικάγο μάλιστα άνοιξε το κέντρο Dennis Den, όπου κατά πως γράφουν στη σελίδα που δημιούργησαν οι φίλοι του, επρόκειτο για "μαγική θέση στη βόρεια πλευρά του Σικάγου όπου Ελληνες, Αμερικανοί και πολλές άλλες εθνοτικές ομάδες, νέοι και ηλικιωμένοι, συναντήθηκαν για να γιορτάσουν τις καλύτερες στιγμές καλύτερα της ελληνικής μουσικής και του πολιτισμού. Αργότερα επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετέφερε το Dennis Den στην Καλαμάτα, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία για χρόνια.
Αποχαιρετώντας τον Ντένη Δημητρέα ο Ηλίας Μπιτσάνης έγραψε:
"Ενας φίλος από τα παλιά έφυγε για το μακρυνό ταξίδι της αιωνιότητας. Ο Ντένης Δημητρέας που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια, αποχαιρέτησε τη γη των προγόνων στα 80 του χρόνια. Ορφάνεψε στα 6 του χρόνια όταν στις 24 Νοέμβρη 1943 οι Γερμανοί εκτέλεσαν ως αντίποινα 10 πατριώτες στην Τρίοδο, μεταξύ αυτών και τον πατέρα του Κώστα, δικαστικό υπάλληλο τον οποίο είχαν συλλάβει ως στέλεχος του ΚΚΕ. Εκανε χρόνια μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες και για μεγάλο χρονικό διάστημα (1970-1979) στο Σικάγο δημιούργησε το Denis Den, όπου κατά πως γράφουν στη σελίδα που δημιούργησαν οι φίλοι του, επρόκειτο για "μαγική θέση στη βόρεια πλευρά του Σικάγου όπου Ελληνες, Αμερικανοί και πολλές άλλες εθνοτικές ομάδες, νέοι και ηλικιωμένοι, συναντήθηκαν για να γιορτάσουν τις καλύτερες στιγμές καλύτερα της ελληνικής μουσικής και του πολιτισμού. Ο Deni δημιούργησε ένα εξαιρετικό περιβάλλον για το τραγούδι και τον χορό που εκφραζόταν όχι μόνο από τον ίδιο και τους μουσικούς του, αλλά και από όποιον ήθελε να συμμετάσχει με την τέχνη του, είτε πρόκειται για μουσική, είτε για χορό, ποίηση ή θέατρο". Με το ίδιο όνομα λειτούργησε την ταβέρνα στις Τούρλες, πίσω από το Κάστρο της Καλαμάτας κάπου τη δεκαετία του 1990, περνάνε τα χρόνια και ξεχνάμε τις ημερομηνίες. Επαιζε την κιθάρα του και τραγουδούσε τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής μουσικής. Μας άφησε παρακαταθήκη ένα συγκλονιστικό βιβλίο με τίτλο "Οι μελλοθάνατοι της Καλαμάτας". Κορμός του συγκλονιστικά σημειώματα γραμμένα από τον πατέρα του στα διάφορα σημεία που κρατούνταν φυλακισμένος τις τελευταίες μέρες του. Οπως έγραφε ο Ντένης "Στα σημειώματα που καταχωρούνται, ο αναγνώστης θα εύρη και αγωνιώδεις προθανάτιες επικλήσεις του πατέρα μου "για λίγο χαρτί" ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Για την αποφυγή της λογοκρισίας, σε κάποια σημεία συνιστούσε. τα σημειώματα των δικών του, απ' έξω, ή το χαρτί για γράψιμο, να τα βάζουν μέσα στα ρούχα ή στο ψωμί... Το μόνο χαρτί που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ήταν στρατσόχαρτα πεταμένα ως άχρηστα, ή κάποια έντυπα σημάτων των Ιταλών, που κάποιος πονετικός στρατιώτης του προωθούσε κρυφά. Το αποκορύφωμα της απελπισίας αποτελεί φυσικά ο σκελετός των γυαλιών του πατέρα μου, στον οποίο έχει χαράξει με καρφίτσα τις προθανάτιες εντολές και οδηγίες του προς το μεγαλύτερο αδερφό μας:
"Πίπη
Σέβου μητέρα και γιαγιά
Αγάπα και μόρφωσε τα αδέρφια σου
Ζήσε τίμιος
Ευεργέτησε αυτούς τους εχθρούς σου
Σέβου τον Θεον
Συγχώρει με".
Καλό ταξίδι Ντένη, θα μας θυμίζει την παρουσία σου και τις παρέες μας σε τούτο τον κόσμο το βιβλίο σου. Που το έχω φυλαγμένο ως την αυθεντικότερη ίσως μαρτυρία της θυσίας ενός ολόκληρου λαού και της αγωνίας των ανθρώπων ένα βήμα πριν το εκτελεστικό απόσπασμα..."
Συγκινητικό και το μήνυμα του Τάσου Αποστολόπουλου:
"Ο ΝΤΕΝΙΣ ΔΗΜΗΤΡΕΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟΝ ΑΧΕΡΟΝΤΑ
Ένας καλός φίλος, ο Ντένις Δημητρέας, που έγραψε ιστορία στο πέρασμά του δεν υπάρχει πια...
Επικοινωνιολόγος με σπουδές στο Σικάγο, συγγραφέας και καλλιτέχνης μα πάνω απ΄ όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Οι Γερμανοί του εκτέλεσαν τον πατέρα και έζησε την ορφάνια. Πάλεψε στη ζωή και τα κατάφερε. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τον γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί του. Η Μεσσηνία, η Ελλάδα και ο ελληνισμός της Αμερικής από σήμερα είναι φτωχότεροι..."
