Το κράτος δολοφονεί τον 15χρονο μαθητή Α. Γρηγορόπουλο πυροδοτώντας ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ξεσπάσματα στη χώρα.
Η οργή, συσσωρευμένη για χρόνια στα υπόγεια ρεύματα, ελάχιστες φορές εκφρασμένη με συγκροτημένους αγώνες, τις περισσότερες όμως άναρθρη και υπόκωφη, ξεχείλισε μέσα σε λίγες ώρες και κατέκλυσε για εβδομάδες τα πάντα.
Ήταν η οργή μιας γενιάς χωρίς φωνή, καταδικασμένη στην ανασφάλεια, με ένα μέλλον κλεμμένο και σκοτεινό.
Αλλά κυρίως ήταν η οργή ενάντια σε ένα κράτος που καταπιέζει αφόρητα και φτάνει ακόμα και σε δολοφονίες ( δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά ) στοχεύοντας να κάμψει την ανυπακοή και την αμφισβήτηση κυρίως της νεολαίας.
Το Δεκέμβρη για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση αμφισβητήθηκε συνολικά το εκμεταλλευτικό, ιεραρχικό, καταπιεστικό σύστημα.
Αμφισβητήθηκε συνολικά η εξουσιαστική αφήγηση και όχι κάποιες πλευρές της.
Ο Δεκέμβρης ήταν μια εικόνα από το μέλλον.
Ήταν η αρχή μιας νέας περιόδου και το τέλος μίας άλλης .
Ήταν μια εξεγερτική υποδοχή της κρίσης που ερχόταν.
Βοήθησε αποτελεσματικά στη δημιουργία μιας νέας αντίληψης για τη δράση των μαζών με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και μορφές συσπείρωσης όπως ανοιχτές συνελεύσεις, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, επιτροπές δεν πληρώνω, επιτροπές αλληλεγγύης, το κίνημα των πλατειών κ.λ.π.
Σήμερα που δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση σε όλα τα επίπεδα, στην εργασία και τις αμοιβές , στο όποιο κοινωνικό κράτος, στις ελευθερίες.
Σήμερα που το μέλλον της νεολαίας είναι πιο αβέβαιο και μαύρο από οποιαδήποτε άλλη εποχή της σύγχρονης ιστορίας με έναν στους δύο ανέργους και μόνη διέξοδο να φαντάζει η μετανάστευση.
Σήμερα που κλέβουν τη ζωή των εργαζόμενων και το μέλλον της νεολαίας.
Σήμερα είναι η στιγμή της μαζικής αντεπίθεσης.
Γιατί δεν δεχόμαστε να πεθάνουμε, να πάμε μετανάστες, να ζήσουμε σαν σκλάβοι.
Καμία συνδιαλλαγή, καμία υποχώρηση , καμία αυταπάτη.
Ραντεβού στους δρόμους.
Ή  ΑΥΤΟΙ  Ή  ΕΜΕΙΣ

Την Παρασκευή 9/12 στις 8.00 μ.μ στο στέκ ι μας, Παντελεήμονα 13 στο ιστορικό κέντρο εκδήλωση συζήτηση για τα μηνύματα του Δεκέμβρη στο σήμερα

Ανοιχτή συνέλευση