Σήμερα εδώ παρευρίσκονται αγαπημένα πρόσωπα που με πάρα πολλούς δώσαμε μαζί κοινούς αγώνες.
Εδώ χτυπά η καρδία της εργατικής τάξης και βρίσκεται ο κόσμος της εργασίας της περιοχής μας. Στην εκδήλωση του ΕΚΚ και της ΓΣΕΕ για τα 100 χρόνια αγώνων και δράσης τους. Μια εκδήλωση η οποία μας δημιουργεί συγκίνηση, αφού η συγκυρία έφερε έτσι τα πράγματα ώστε εμείς σήμερα να την πραγματοποιούμε.
Αποφασίσαμε λοιπόν να πραγματοποιήσουμε αυτή την εκδήλωση και να τιμήσουμε όλους τους παλιούς συναδέλφους μας συνδικαλιστές που πέρασαν απ’ την Διοίκηση του ΕΚΚ μέχρι το έτος 1995 και είναι εν ζωή.
Σήμερα βρίσκονται εδώ εκλεκτοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες που αφιέρωσαν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων της περιοχής μας. Χωρίς καμία ιδιοτέλεια, πολλές φορές με προσωπικό και οικογενειακό κόστος. Ολοι εξαίρετοι άνθρωποι και οικογενειάρχες.
Το 1918 ο Γαβριήλ Νικολόπουλος που ήταν γιος του μεγαλέμπορού και τραπεζίτη Νικολάου Νικολόπουλου, παρότι μεγαλοαστός, επηρεασμένος βαθιά από τις σοσιαλιστικές αντιλήψεις και τις επαφές του με το εργατικό κόμμα της Αγγλίας αφού σπούδαζε στο Μάντσεστερ, ίδρυσε το ΕΚΚ.
Η ιστορία του ΕΚΚ είναι μεγάλη και χαρακτηρίζεται από αγώνες, διώξεις, αίμα, αλλά και κατακτήσεις. Συνδέεται άμεσα με την ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας. Είναι απ’ τα πρώτα ιδρυθέντα εργατικά κέντρα στη χώρα μας. Μεγάλες μορφές συνδικαλιστών πέρασαν απ’ το ΕΚΚ. Η πορεία συνεχίζεται από εμάς σήμερα, σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κοινωνικής κρίσης, αβεβαιότητας και πολλαπλών προκλήσεων.
Υστερα από 8 χρόνια μνημονίων που επιβλήθηκαν από τους δανειστές, το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας άντεξε αφού έδωσε αλλά και συνεχίζει να δίνει αγώνες κυρίως αμυντικούς, μέσα σε μια καταιγίδα μέτρων και αντεργατικών ρυθμίσεων. Στάθηκε όρθιο, σε αντίθεση με συνδικάτα άλλων χωρών που σε ανάλογες καταστάσεις κατέρρευσαν.
Συνεχίζουμε να δίνουμε το βροντερό μας "παρών", ΓΣΕΕ και ΕΚΚ.
Πρόσφατα είχαμε την συμφωνία της κυβέρνησης και τις αποφάσεις των δανειστών για τις επόμενες δεκαετίες. Στις 12 Ιουνίου 2018 κατέρρευσε ο μύθος της καθαρής εξόδου και αντικαταστάθηκε από μέτρα λιτότητας και ενισχυμένης εποπτείας δεκαετιών. Τα δύσκολα έφυγαν, τα χειρότερα έρχονται, γιατί η συμφωνία απομακρύνει μεν την χώρα μας απ’ το ενδεχόμενο ενός ξαφνικού θανάτου, όμως μεταθέτει την ώρα της κρίσης για μετά το 2030.
Στην επόμενη δεκαετία δυστυχώς θα κυριαρχήσουν θηριώδη πλεονάσματα, υπερφορολόγηση και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων.
Το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει να ενώσει την φωνή του με όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου στην κοινή προσπάθεια που πρέπει να γίνει απ’ άλλους για την ανασυγκρότησης της χώρας μας, να εκμεταλλευτούμε την επόμενη δεκαετία ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης, οικονομικής σταθερότητας, ευημερίας και καλύτερου βιοτικού επιπέδου για το σύνολο της κοινωνίας.
Μέσα απ’ τις διαδικασίες του κοινωνικού διαλόγου συνδικάτα, φορείς, εργαζόμενοι και εργοδότες, πολιτικά κόμματα που πιστεύουν στο ευρωπαϊκό όραμα και βλέπουν τα πράγματα με ρεαλισμό, μπορούμε όλοι μαζί να πορευτούμε.
Ολοι μας ύστερα από 8 χρόνια μνημονίων θα πρέπει να είμαστε πιο υπεύθυνοι.
Η πόρτα που θα βγούμε σίγουρα θα πρέπει να είναι άλλη απ’ αυτή που μπήκαμε.
