Σύμφωνα με τις καταγγελίες δύο κατοίκων, οι υπεύθυνοι του Δήμου Καλαμάτας είπαν ότι δεσμεύονται από τη νομοθεσία και ότι δεν έχουν καμία ευθύνη, γιατί το άτυχο ζώο κατέληξε μέσα σε ιδιωτικό χώρο. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, τους απάντησαν στις συνεχόμενες οχλήσεις τους πως η σκυλίτσα δεν ήταν στειρωμένη και τσιπαρισμένη με το πρόγραμμα του δήμου, ούτε την είδε και περιέθαλψε ο κτηνίατρος του προγράμματος για τα αδέσποτα, άρα δεν έχουν από την πλευρά τους κάποια ευθύνη για την υγειονομική ταφή του ζώου.
Χθες πάντως επικοινωνήσαμε και εμείς με τη Διεύθυνση Γεωτεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Καλαμάτας, απ' όπου μας επιβεβαίωσαν το περιστατικό και εξήγησαν τα κωλύματα τα οποία υπάρχουν από τη σχετική νομοθεσία και τις αποφάσεις συλλογικών οργάνων του δήμου. Ξεκαθάρισαν λοιπόν ότι δεν είναι ζήτημα ευαισθησίας, αλλά τήρησης των κανονισμών που τους δεσμεύει να δράσουν, εφόσον μάλιστα δεν πιστοποιεί ο συνεργαζόμενος με το δήμο κτηνίατρος το πώς κατέληξε το άτυχο ζώο και αν πράγματι είναι αδέσποτο.
Οι κάτοικοι της περιοχής από την πλευρά τους μας είπαν ότι η σκυλίτσα αυτή ήταν ένα αδέσποτο που το φρόντιζαν και το αγαπούσαν όλοι στις εργατικές κατοικίες της Αγίας Τριάδας. Το σκυλί αυτό ήταν περίπου 12 χρόνων και άνθρωποι από τη γειτονιά το τάιζαν και το είχαν στειρώσει. Την Τετάρτη, το βρήκαν να σφαδάζει γιατί προφανώς έφαγε κάποια φόλα, και αμέσως το άρπαξαν και το πήγαν σε ιδιώτη κτηνίατρο, ο οποίος πάλευε όλο το απόγευμα για να το σώσει. Κι αφού έκανε ό,τι ήταν δυνατό από ιατρικής πλευράς, μια κάτοικος της περιοχής ανέλαβε να το πάρει τη νύχτα στο σπίτι της, για να το προσέχει. Ομως λίγο μετά τα μεσάνυχτα προχθές, το ταλαιπωρημένο ζώο δεν τα κατάφερε και πέθανε στην αποθήκη του σπιτιού.
Προχθές λοιπόν το πρωί η γυναίκα που ανέλαβε τη φροντίδα του για τη νύχτα απευθύνθηκε στο Δήμο Καλαμάτας, για να πάει κάποιος να το πάρει και να γίνει η ταφή. Εκτός από την ίδια, τηλεφωνικά με την αρμόδια υπηρεσία του δήμου μίλησαν -όπως μας είπαν- και άλλοι κάτοικοι, αφού τα παιδιά τους είχαν αναστατωθεί και κινητοποιήθηκαν αρκετοί από αυτούς.
Επιπλέον, μια ακόμα κάτοικος η οποία μίλησε μαζί μας πήγε αυτοπροσώπως στην υπηρεσία του δήμου και μίλησε με μια υπάλληλο, μήπως καταφέρουν να γίνει κάτι. Ομως, μετά από πολλές απόπειρες και συζητήσεις κατέληξαν στα προαναφερόμενα. Δηλαδή, με μια φράση, η αντιμετώπιση που είχαν ήταν "κάντε ό,τι νομίζετε με τη σκυλίτσα, γιατί η νομοθεσία δεν μας καλύπτει να έρθουμε να την πάρουμε".
Ν.Κ.
