Και καλεί την κυβέρνηση “να προχωρήσει σε ουσιαστικό πολιτικό και κοινωνικό διάλογο με πολιτικά κόμματα, κοινωνικούς φορείς, έτσι ώστε με ευρύτερες συναινέσεις να ψηφίσει έναν νόμο που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και την ασφάλεια για όλους”.
Σε ανακοίνωσή της η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου σημειώνει:
“Με την ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού στην ουσία περιορίζεται και καταργείται σταδιακά το δικαίωμα των εργαζομένων, των συνδικάτων, αλλά και όλων των πολιτών και φορέων να διαδηλώνουν και να διεκδικούν τα αιτήματά τους.
Το νομοσχέδιο αυτό δίνει κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό ρόλο σε Αστυνομία και Λιμεναρχείο.
Αφαιρείται κάθε αρμοδιότητα από τους εισαγγελείς, που στο εξής θα «ενημερώνονται» απλώς, για την επικείμενη ή ήδη συντελεσθείσα διάλυση της συγκέντρωσης, δίχως να έχουν τον παραμικρό λόγο επ’ αυτού.
Οι δήμαρχοι θα μπορούν να ζητούν από την αστυνομία απαγόρευση συγκέντρωσης, επικαλούμενοι «κίνδυνο διατάραξη της τοπικής κοινωνικοοικονομικής ζωής».
Οσοι συμμετέχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, η οποία έχει απαγορευτεί τιμωρούνται με φυλάκιση από 1 έως 2 έτη. Ο οργανωτής δημόσιας συνάθροισης ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής και της ιδιοκτησία τους …, με την διάταξη αυτή υπάρχει ο κίνδυνος για εκτεταμένες προβοκάτσιες.
Για την απαγόρευση λαμβάνεται υπόψη και ο αριθμός των διαδηλωτών και η δυνατότητα της αστυνομίας για αλλαγή δρομολογίου ή τόπου συγκέντρωσης.
Το νομοσχέδιο αυτό εάν καταστεί νόμος, αφενός θα αποτελεί δικαίωμα για λίγους, άρα θα είναι περιοριστικό των ευρύτερων δικαιωμάτων, και αφετέρου με την σωρεία ασαφών και ανασφαλών διατάξεων θα επιτρέπει την «εργαλειοποίησή» του για την κατασκευή εχθρών.
Τα συνδικάτα με τη δράση τους γενικότερα μέσω των συγκεντρώσεων και πορειών ουδέποτε διανοήθηκαν - ούτε διανοούνται - να ταλαιπωρήσουν τους πολίτες ή να διαταράξουν την κοινωνική ζωή.
Το συνδικαλιστικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια πάλευε και παλεύει αναζητώντας και προτείνοντας λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου με υπευθυνότητα, ρεαλισμό και τεκμηριωμένες θέσεις μέσω του κοινωνικού διαλόγου.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την ελεύθερη δράση των συνδικάτων, τα οποία αποτελούν ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ουδέποτε ευλόγησαν δραστηριότητες μικρών ομάδων να «κλείνουν» τους πολίτες και την κοινωνική δραστηριότητα.
Σε καμία λοιπόν περίπτωση δεν μπορεί να οδηγηθούμε σε τέτοια μέτρα, εξαιτίας κάποιων μικρών ομάδων που βιοπραγούν ή καταστρέφουν και που δεν έχουν καμία σχέση με το συνδικαλιστικό κίνημα.
Απαιτείται έγκαιρος και σε βάθος πολιτικός και κοινωνικός διάλογος, ώστε να βρεθούν λύσεις. Λύσεις που θα παρέχουν σε όλους τους εμπλεκόμενους εγγυήσεις δικαιωμάτων – ελευθεριών - ασφάλειας που το Σύνταγμα προστατεύει.
Καλούμε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε ουσιαστικό πολιτικό και κοινωνικό διάλογο με πολιτικά κόμματα, κοινωνικούς φορείς, έτσι ώστε με ευρύτερες συναινέσεις να ψηφίσει έναν νόμο που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και την ασφάλεια για όλους”.
